Τρίτη 2 Μαρτίου 2021

Albert Camus | Για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να μη μας απασχολούν πολύ οι άλλοι

42 αποφθέγματα & η ιστορία του λογοκριμένου μανιφέστου του σπουδαίου φιλοσόφου & συγγραφέα, που πίστευε ότι η αλήθεια και η ελευθερία είναι απαιτητικές ερωμένες, γι’αυτό κι έχουν λίγους εραστές. Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1913.- Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
 

Albert Camus. Ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους και συγγραφείς του 20ου αιώνα.Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τα μυθιστορήματά του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», τα θεατρικά του έργα «Καλιγούλας» και «Οι Δίκαιοι» αλλά και στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος».

Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Είναι κάποιες σκέψεις που όσα χρόνια κι αν περάσουν, παραμένουν διαχρονικές και επίκαιρες... Μια τέτοια περίπτωση είναι το λογοκριμένο μανιφέστο του Αλμπέρ Καμύ , που γράφτηκε λίγο μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1939.

Ας γυρίσουμε λοιπόν πολλά χρόνια πίσω... Στο 1939, λίγο μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Εκείνη την εποχή, η λογοκρισία του Τύπου ήταν ήδη γεγονός στη Γαλλία. Ο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας Γάλλος συγγραφέας, Αλμπέρ Καμύ, συντάσσει ένα κείμενο που δέχτηκε πολλές κριτικές,  καθώς καλούσε τους δημοσιογράφους να παραμείνουν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι.
 
Σκόπευε να το δημοσιεύσει στις 25 Νοεμβρίου του 1939, στην εφημερίδα Le Soir Republicain που ο ίδιος εξέδιδε στο Αλγέρι.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο μανιφέστο, λογοκρίνεται και παραμένει αδημοσίευτο για πολλά χρόνια. Τέσσερα χρόνια πριν, την άνοιξη του 2012, το φέρνει στο φως η εφημερίδα Le Monde.

Ο Αλμπέρ Καμύ καταγγέλλει την παραπληροφόρηση που δηλητηριάζει τη Γαλλία εκείνης της εποχής.
 
“Διαύγεια, άρνηση, ειρωνεία και επιμονή” θεωρεί πως είναι τα μέσα για να παραμείνει ένας δημοσιογράφος ανεξάρτητος.

Μπορεί να έχουν περάσει 78 χρόνια από τότε... Το τετράπτυχό του,  αποτελεί πραγματικό υπόδειγμα δημοσιογραφίας.

Ακολουθούν κάποια 42 από τα κορυφαία αποφθέγματά του...

Είναι προτιμότερο να ζω τη ζωή μου σαν να υπάρχει Θεός και να πεθάνω για να ανακαλύψω ότι δεν υπάρχει παρά να ζω τη ζωή μου σαν να μην υπάρχει και να πεθάνω για να ανακαλύψω ότι υπάρχει.

Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μην σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου.

Η πραγματική γενοκτονία απέναντι στο μέλλον είναι να τα δίνεις όλα στο παρόν.

Μπορείς να κρίνεις το χαρακτήρα ενός άντρα παρατηρώντας την όψη της γυναίκας του.

Από το κουτί της Πανδώρας όπου βρίσκονταν πλήθος τα κακά της ανθρωπότητας, οι Έλληνες άφησαν την ελπίδα να βγει τελευταία από τα άλλα, σαν το πιο τρομερό από όλα. Δε γνωρίζω πιο συγκινητικό συμβολισμό. Γιατί η ελπίδα, αντίθετα απ` ο,τι πιστεύουμε, ισοδυναμεί με παραίτηση. Και ζω σημαίνει δεν παραιτούμαι. ...

Αλμπέρ Καμύ: Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα - Albert Camus

Γράφει ο Λεωνίδας Βουρλιώτης

Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο Αλμπέρ Καμύ, γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1913 και έφυγε από την ζωή στις 4 Ιανουαρίου το 1960
Ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», στα θεατρικά του έργα «Καλλιγούλας» και «Οι δίκαιοι» αλλά και στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Έγραψε για την αναζήτηση του νοήματος στη ζωή και για την ανάγκη της εξέγερσης και τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1957.
Ο μικρός Αλμπέρ θα γνωρίσει τον πατέρα του μέσα από μία φωτογραφία και μία σημαντική οικογενειακή ιστορία: την περιγραφή της έντονης αποστροφής που έδειξε ο πατέρας του μπροστά στο θέαμα μίας εκτέλεσης. Μετά το θάνατο του Λυσιέν η οικογένεια εγκαθίσταται στο Αλγέρι. Ο Αλμπέρ κάνει τις σπουδές του έχοντας την υποστήριξη των καθηγητών του (μεταξύ των οποίων βρίσκουμε και τον Ζαν Γκρενιέ, που θα παρουσιάσει στον μαθητή του το έργο του Νίτσε). Ξεκινά να γράφει πολύ νέος και τα πρώτα του κείμενα φιλοξενούνται στο περιοδικό Sud το 1932. Μετά το απολυτήριο λυκείου (bac) παίρνει πτυχίο ανωτάτων σπουδών στη φιλολογία (lettres), της Φιλοσοφικής Σχολής, αλλά η φυματίωση τον εμποδίζει να περάσει τον διαγωνισμό πιστοποίησης που θα του επέτρεπε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση (agrégation). ...

Πείραμα Κέντλερ (Aufarbeitung Kentler) : Γιατί ένας «προξενητής» παιδόφιλων αντιμετωπιζόταν ως αξιοσέβαστος επιστήμονας


Για δεκαετίες θεωρείτο στη Γερμανία διαπρεπής επιστήμονας. Στην πραγματικότητα παρέδιδε ανυπεράσπιστα παιδιά σε παιδόφιλους

Πώς εξηγούν ερευνητές και θύματα ότι δρούσε ανενόχλητος από τις Αρχές για τόσο πολλά χρόνια.


Ο Χέλμουτ Κέντλερ, ο άνθρωπος που ευθύνεται για το ότι ευάλωτα παιδιά τέθηκαν υπό την προστασία παιδόφιλων για δεκαετίες, δεν θα μπορούσε να τη γλιτώνει για τόσο καιρό εάν δεν τον θαύμαζαν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, τονίζουν στο τηλεοπτικό δίκτυο RT ερευνητές και ακτιβιστές.

Η Γερμανία ακόμα προσπαθεί να βρει την άκρη στο τεράστιο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης όπου αποκαλύφθηκε ότι ένας άνδρας που θεωρείτο από τους «θεμελιωτές της σύγχρονης σεξολογίας», στην πραγματικότητα δρούσε ως «προξενητής» για παιδόφιλους, φροντίζοντας να πάρουν την επιμέλεια παραμελημένων παιδιών, υπό την παθητική στάση των Αρχών του Βερολίνου.

Πάντως η φήμη του ψυχολόγου δεν δέχθηκε συντριπτικό πλήγμα, καθώς ο άνδρας πέθανε το 2008 στην ηλικία των 80 ετών. Μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Κέντλερ θεωρείτο προοδευτικός στοχαστής και σεβαστό μέλος της επιστημονικής κοινότητας.

Γεγονός ακόμα πιο παράξενο καθώς ο ίδιος ο Κέντλερ είχε παραδεχθεί τη...

Πώς να κάνεις διάλειμμα από την τεχνολογία

Οι επιστήμονες σου λένε γιατί πρέπει να βάλεις όρια στη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών και να κάνεις διάλειμμα από την τεχνολογία.


Στα επόμενα 2 λεπτά θα μάθεις:

-Πόσες φορές την ημέρα κοιτάς το κινητό σου.
-Πώς να βάλεις όρια στην τεχνολογία.


Ο μοναδικός τρόπος για να αποφορτιστούμε από την δουλειά μας, είναι αν βάλουμε όρια στην τεχνολογία. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, η συνεχής χρήση του κινητού μας εμποδίζει να αποφορτιστούμε από την δουλειά κι αυτό γιατί η προσοχή μας διασπάται συνεχώς, με αποτέλεσμα να είμαστε διαρκώς συνδεδεμένοι. Για τους περισσότερους από εμάς τα κινητά είναι η προέκταση του χεριού μας και νιώθουμε ένα είδος έλλειψης αν δεν τα χρησιμοποιήσουμε για ένα χρονικό διάστημα.

Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε, όσοι από τους συμμετέχοντες συνειδητοποίησαν το πόσο εξαρτημένοι ήταν από το κινητό τους, κατάφεραν να κάνουν διαλείμματα στην χρήση του και να αισθανθούν αποφόρτιση από την δουλειά τους και να χαλαρώσουν.

Κινητή…. εξάρτηση

Τα αποτελέσματα της εξάρτησης από το κινητό αντανακλώνται σε παρορμητική συμπεριφορά, στερητικό σύνδρομο, ακόμα και περιορισμένη απόδοση. Σύμφωνα με έρευνα, ο μέσος άνθρωπος κοιτάζει το κινητό του περισσότερες από 85 φορές την ημέρα και σπαταλάει 5 ώρες σερφάροντας στο διαδίκτυο ή χρησιμοποιώντας τις διάφορες εφαρμογές. Είναι αστείο, αλλά οι άνθρωποι νομίζουν ότι χρησιμοποιούν το κινητό τους τις μισές φορές από ότι το κάνουν στην πραγματικότητα, γιατί πολύ συχνά το κάνουν ασυναίσθητα.

Αν αφιερώνεις ακόμα και ασυνείδητα αρκετές ώρες στην τεχνολογία, πώς περιμένεις να είσαι πλήρως αφοσιωμένος στην δουλειά και τις σχέσεις σου;  

Η υπερβολική χρήση του κινητού βλάπτει την υγεία 

Η αλόγιστη χρήση του κινητού:

2 Μάρτη 1949: Οι Βασιλικές Τεχνικές Σχολές Λέρου ξεκινούν την «αναμόρφωσιν» των ανήλικων ανταρτών

Επτά μήνες μετά την επίσημη ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου (7 Μάρτη 1948) με την Ελλάδα, στις 24 Οκτώβρη, ο Παύλος Γκλύξμπουργκ και η Φρειδερίκη επισκέπτονται τη Λέρο, μαζί με ανώτατους στρατιωτικούς και εκπροσώπους των διοικήσεων των στρατοπέδων της Μακρονήσου, της Λάρισας και της Θεσσαλονίκης και επιλέγουν τα μισοκατεστραμμένα από τους βομβαρδισμούς του 1943, κτίρια της Αεροναυτικής Βάσης Gianni Rossetti της ιταλικής Διοίκησης Λέρου, στο Λακκί, στα Λέπιδα, για να στεγαστούν τα κτίρια του συγκροτήματος των Βασιλικών Τεχνικών Σχολών, της μεγαλύτερης Παιδούπολης. Ένα στρατόπεδο που θα συγκέντρωνε «τα ανταρτόπαιδα, τα παιδιά των συμμοριτών, των φυλακισμένων, των αντεθνικώς δρώντων, των ΕΑΜβούλγαρων, των απάτριδων».

Τον Ιούνη του 1947, στο αποκορύφωμα του εμφύλιου πολέμου, ο κυβερνητικός στρατός  προχωρά στην υλοποίηση των αμερικάνικων προτάσεων, που αφορούσε την εκκένωση χωριών με τη βίαιη εκτόπιση των χωρικών, ώστε να δημιουργήσουν ένα κενό γύρω από τις μονάδες των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, να αποκοπεί ο ΔΣΕ από τους κατοίκους, οι οποίοι βοηθούσαν με τον τρόπο τους τα τμήματα ανταρτών με τρόφιμα, να στερήσουν τους αντάρτες από την δυνατότητα στρατολόγησης των νέων, που οι γονείς τους ήταν ήδη μαχητές του ΔΣΕ. Ο στρατηγός Θρ. Τσακαλώτος μάλιστα είχε διατάξει την με συνοπτικές διαδικασίες εκτέλεση των χωρικών που αρνούνταν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους και τους οποίους χαρακτήριζε «ληστοτρόφους».

Στους 800.000 έφτασαν οι εκτοπισμένοι, από τους οποίους οι 150.000 ήταν παιδιά, τα περισσότερα ακολούθησαν τους γονείς τους στις πόλεις, ενώ τα υπόλοιπα, παιδιά ανταρτών στην πλειονότητά τους, κλείστηκαν στα «ιδρύματα» της Φρειδερίκης!  Το σχέδιο για την μαζική εκκένωση χωριών από τους πληθυσμούς τους ήταν: 

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2021

Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός μυθικός γιος του Μυρμιδόνα ή του Τρίοπα και εγγονός του θεού Ποσειδώνα - γνωστός για την ασέβειά του.


Ο μυθικός Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός,  ήταν γιος του Τρίοπα και εγγονός του Θεού Ποσειδώνα. 
O Ερυσίχθονας ήταν εγωιστής, ασεβής, βλάσφημος, και υπερόπτης. Δεν είναι τυχαίο πως το όνομα του  σημαίνει,  αυτός που σχίζει, που προκαλεί πληγή στη γη, όπως θα διαπιστώσουμε στην συνέχεια του Μύθου.  Θέλοντας να χτίσει ένα μεγαλοπρεπές παλάτι,  κάποια ημέρα ο  Ερυσίχθονας διέταξε τους υπηρέτες του να πάνε στο παρακείμενο ιερό άλσος, το οποίο είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα για να κόψουν τα δέντρα, ώστε να μπορέσει να χτίσει με αυτά το παλάτι του. 
Ανάμεσα στα δέντρα  βρισκόταν  και μία πανύψηλη ιερή βελανιδιά η οποία ήταν αφιερωμένη στην Θεά Δήμητρα (Θεά της Γης) , γύρω από την οποία  χόρευαν οι Δρυάδες.  (Η  βελανιδιά  ήταν επίσης  το ιερό δένδρο του Δία και το χαρακτηριστικό θρόισμα των φύλλων της μαζί με το νερό που έβγαινε από την κοιλότητα του δέντρου θεωρούνταν στη Δωδώνη έδινε χρησμό).  
Πριν προχωρήσω  στην συνέχεια του μύθου,  είναι σκόπιμο να κάνω μία αναφορά,   τόσο στην σχέση ανθρώπου και φύσης  στην αρχαιότητα,  όσο και στην «υπόσταση» των νυμφών. 

Στην αρχαιότητα ο άνθρωπος  ένοιωθε αναπόσπαστο μέρος της φύσης,  βιώνοντας  την αμοιβαία αλληλεξάρτηση όλων των βασιλείων της ζωής.  Θεωρούσε την Γαία (γη) και τα βασίλεια της  ζώντες οργανισμούς, εκφράσεις ενός ενιαίου συνόλου, αποδίδοντας τους Θεϊκές ιδιότητες. ...

Περίγελως η ευρωπαϊκή εμβολιαστική πολιτική... Οι Δήμαρχοι να προμηθευτούν το Ρωσικό εμβόλιο Sputnik V!

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR" - Της Ιωάννας Υψηλάντη

Περίγελως των παγκόσμιων Μέσων Ενημέρωσης έχει καταντήσει η εμβολιαστική πολιτική της ΕΕ.
Η Γερμανία, που προβάλλεται, απ΄ όλους τους υποτακτικούς της κυβερνήτες, ως κράτος-υπόδειγμα και "στοργικό", ως προς τους πολίτες του, καταγράφει, κάθε ημέρα 1000 νεκρούς και κοιτάζει με τρόμο τα ψυγεία της, χωρίς να βρίσκει ούτε ένα εμβόλιο.
Η Big pharma δεν ήταν έτοιμη να ικανοποιήσει τις εμβολιαστικές απαιτήσεις της Ευρώπης, παρά την πρεμούρα της να εμφανίσει ένα πειραματικό εμβόλιο, που θα "έσωζε" όλους τους πληθυσμούς.
Και αντί η Μέρκελ ν΄απολογείται, δημοσίως, για την... πολιτική της, εξακολουθεί ν΄αγνοεί τα φθηνότερα και καλύτερα εμβόλια, που πρώτα απ΄όλα κατασκευάστηκαν και βρίσκονται στην διπλανή της Ρωσία, παρατείνοντας τις εντολές, για ατέρμονο λοκντάουν, σε όλες τις χώρες-μέλη.
Επειδή, όμως, οι χώρες δεν έχουν ΚΑΜΙΑ συμβατική υποχρέωση να ευθυγραμμίζουν την πολιτική της Υγείας τους, με αυτήν της Γερμανικής ΕΕ,  ο δικός μας Κούλης, ο Κούλης της καρδιάς μας, ΓΙΑΤΙ δεν παραγγέλνει ο ίδιος εμβόλια και μας έχει ακόμα καραντίνα, για να σώσει τις ΜΕΘ, που δεν έχει;;
Ουγγαρία και Τσεχία το έχουν κάνει ήδη.
Ακόμη πιο κοντά μας είναι το αυτόνομο Σαν Μαρίνο (Ιταλία), που ενέκρινε και διαθέτει το Σπούτνικ.
Όπως γράφει το "Press24gr" Ιταλός Δήμαρχος Κάρμινε ντ΄Ανέλλι, της τουριστικής πόλης Ρόδος Γκαργκάνο της Απουλίας προτίθεται να αγοράσει, όχι απ΄ευθείας, μέσω Ρωσίας το Σπούτνικ, αλλά από το διπλανό Σαν Μαρίνο με χρήματα των...

“Κύμα” Δικαστών και Εισαγγελέων αποδοκιμάζουν την ανακοίνωση για τον Δημ. Κουφοντίνα – Ποιοι υπογράφουν τις ανακοινώσεις – Ποιοι ζητούν να αποσυρθεί

"Πόλεμος" στο εσωτερικό της Δικαιοσύνης για την υπόθεση του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Ένα διαρκώς διογκούμενο κύμα διαμαρτυρίας διαμορφώνεται στο εσωτερικό της Δικαιοσύνης με αφορμή την ανακοίνωση του προεδρείου της Ένωσης Δικαστών Εισαγγελέων με την οποία καλούσε την Πολιτεία να αναθεωρήσει τη στάση της για τον απεργό πείνας, καταδικασμένο ως μέλος της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα.

Η μια επιστολή συντάχθηκε και αποστάλθηκε προς την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων από 41 δικαστικούς λειτουργούς από τον βαθμό του αρεοπαγίτη έως του Πρωτοδίκη με την οποία καλούν το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΔΕ να απέχει «από τέτοιες ενέργειες, οι οποίες είναι βέβαιο πως αποδοκιμάζονται από την πλειοψηφία του δικαστικού σώματος».

Οι 41 δικαστικοί λειτουργοί υπογραμμίζουν στην επιστολή τους ότι η ΕΔΕ «υπερβαίνει του σκοπούς της, προβαίνοντας σε υποδείξεις προς την πολιτεία υπό την επίφαση της υπεράσπισης ανθρώπινων δικαιωμάτων» και σημειώνουν ότι «οι εκπρόσωποι της Ένωσης είχαν υποχρέωση απέναντι στα μέλη της να διατηρήσουν αλώβητη την εικόνα της αμεροληψίας και της αντικειμενικότητας των μελών της και η υποχρέωση αυτή δεν τηρήθηκε».

Στην επιστολή τους υπογραμμίσουν ότι «οι δημόσιες αντεγκλήσεις μεταξύ μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης απάδουν στη μετριοπάθεια που οφείλει να επιδεικνύει το δικαστικό σώμα και στις παραδόσεις ανεξαρτησίας του».



Το πλήρες κείμενο της επιστολής των 41 δικαστικών λειτουργών έχει ως εξής:

Σαρκοζί καταδίκη: Ένοχος για διαφθορά και δωροδοκία

Σαρκοζί καταδίκη: Ένοχος ανακηρύχθηκε ο πρώην πρόεδρος της γαλλικής Δημοκρατίας, Νικολά Σαρκοζί



Ένοχος ανακηρύχθηκε ο πρώην πρόεδρος της γαλλικής Δημοκρατίας, Νικολά Σαρκοζί για την υπόθεση διαφθοράς εις βάρος του και του επιβλήθηκε ποινή τριών ετών, εκ των οποίων δύο με αναστολή. Ο Νικολά Σακοζί κρίθηκε ένοχος για διαφθορά και «κατάχρηση εξουσίας» στην υπόθεση Πιλ Μπισμού. Το οικονομικό δικαστήριο είχε αρχικά προτείνει ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών, εκ των οποίων δύο με αναστολή, εκτιμώντας πως η εικόνα του προέδρου της Γαλλίας «αμαυρώθηκε» από την υπόθεση αυτή. Η ίδια ποινή επιβλήθηκε και στους Τιερί Ερζόγκ και Ζιλμπέρ Αζιμπέρ. Επιπλέον, επιβλήθηκε απαγόρευση άσκησης του επαγγέλματος του δικηγόρου για τον πρώτο εκ των δύο. Η απόφαση θα ισχύσει μετά την έκδοση της ετυμηγορίας του εφετείου, στο οποίο αναμένεται να προσφύγει ο πρώην πρόεδρος της χώρας.

Ο 66χρονος Σαρκοζί, που είχε το τιμόνι της Γαλλίας από το 2007 μέχρι το 2012, καταδικάστηκε καθώς πρόσφερε μια θέση στο Πριγκιπάτο του Μονακό σε δικαστή με αντάλλαγμα πληροφορίες για την εις βάρος του έρευνα για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας. «Μια δίκη, δεν αποτελεί προσωπική, δημόσια ή θεσμική βεντέτα» σημείωσε από την πλευρά του ο πρόεδρος της οικονομικής εισαγγελίας της Γαλλία, Ζαν Φρανσουά Μπονέρ. «Κανείς εδώ δεν αναζητά να εκδικηθεί έναν πρώην πρόεδρο της Γαλλίας. Ναι, κύριοι, κύριου Σαρκοζί, Ερζόγκ, Αζιμπέρ έχετε δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη.

Σαρκοζί: Αρνήθηκε τις κατηγορίες στο δικαστήριο

Ανακοίνωση συγγενών θυμάτων της «17 Νοέμβρη»...Ανακοίνωση συγγενών θυμάτων της «17 Νοέμβρη»...



Aνακοίνωση με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα, εξέδωσαν συγγενείς των θυμάτων της τρομοκρατίας, απευθυνόμενοι στον εκτελεστή της «17Ν», προς όσους καλούν την κυβέρνηση να υποχωρήσει, αλλά και προς το σύνολο της κοινωνίας. 

Οπως αναφέρουν:
«Εμείς, οι συγγενείς των δεκάδων θυμάτων του δολοφόνου, – νεκρών και τραυματιών- παρακολουθούμε όλο το τελευταίο διάστημα την υπόθεση της απεργίας πείνας του. Παρακολουθούμε την κατάσταση της υγείας του όπως τη διαβάζουμε από τα Μέσα και παρακολουθούμε και ο,τι λέγεται και γράφεται για το θέμα.
Θα θέλαμε πολύ να μην το κάνουμε.
Αλλά δεν γίνεται. Κάθε μέρα ξυπνάμε και λέμε «σήμερα θα ασχοληθώ με κάτι άλλο, παιδιά, δουλειά, κάτι» και μετά κρυβόμαστε από τα παιδιά μας, από τους ανθρώπους που μας αγαπούν, τους διώχνουμε σχεδόν, για να δούμε τι κάνει ο δολοφόνος. Και την άλλη μέρα πάλι.
Κάθε είδηση, κάθε ανακοίνωση ξαναζωντανεύει όλες τις μνήμες και όλο τον πόνο με τον οποίο έχουμε μάθει να συνυπάρχουμε για να έχουμε ζωή.
Θυμόμαστε τις στιγμές που ζήσαμε με τους δικούς μας και πως θα θέλαμε λίγο ακόμα, θυμόμαστε όλες τις φορές που… δεν ήταν, στα σημαντικά της ζωής μας. Θυμόμαστε και το αίμα. Τόσο πολύ αίμα. Που οι περισσότεροι από μας, επειδή είμασταν μικροί, δεν είχαμε δει ούτε στα έργα και το είδαμε για τον μπαμπά, τον γιο, το σύζυγο, τον αδερφό. Και όλες αυτές οι μνήμες πονάνε. Και μας απομακρύνουν από τους τωρινούς δικούς μας, οι οποίοι όσο και να προσπαθούν, όσο και αν μας αγαπούν, δεν μπορούν να καταλάβουν…

Και θέλουμε να πούμε μόνο τρία πράγματα:

Γιάννης Μαντζουράνης: Υπόθεση Δ. Κουφοντίνα – Από το Κράτος Δικαίου στο Κράτος του Φόβου

"Ο Δ. Κουφοντίνας ούτε δικαιούται ούτε ζητεί ειδική μεταχείριση ως πολιτικός κρατούμενος, όπως αυτοπροσδιορίζεται χωρίς σοβαρά ερείσματα στην ελληνική και διεθνή θεωρία και νομολογία περί πολιτικών κρατουμένων, ούτε επικαλείται τον ανθρωπισμό, που δικαιούται ακόμη και όποιος δεν τον αναγνώρισε στα θύματά του. 
Εδώ εμφανίζεται το οξύμωρο: ο Δ. Κουφοντίνας να ζητεί την αυστηρή τήρηση της νομιμότητας, που ο ίδιος επανειλημμένα παραβίασε, ενώ το Κράτος δεν εφαρμόζει νόμο που θέσπισε και έτσι από εγγυητής της έννομης τάξης μετατρέπεται σε αρνητή και υπονομευτή της νομιμότητας" τονίζει ο Γιάννης Μαντζουράνης.



Η τρομοκρατία δεν νομιμοποιείται στα δημοκρατικά πολιτεύματα. Οι τρομοκρατικές πράξεις, που προσβάλλουν συλλογικά ή ατομικά έννομα αγαθά, είναι εγκλήματα και τιμωρούνται με βαρύτατες ποινές, ιδίως όταν αφαιρούν ανθρώπινες ζωές.

Η Δημοκρατία δεν είναι ανοχύρωτη. Οφείλει να αμύνεται και μπορεί να αποκρούει τους εχθρούς της για να διασφαλίζει στους πολίτες έννομη τάξη, που ως σύστημα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων είναι κράτος δικαίου. Και αυτό, γιατί δικαιοσύνη και ελευθερία χωρίς ισχύ είναι ανήμπορες και ισχύς χωρίς δικαιοσύνη και ελευθερία είναι τυραννία.

Αυτές οι παραδοχές, που αποδέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι η βάση προσέγγισης στην υπόθεση Δ. Κουφοντίνα.

Στο ερώτημα, που σκόπιμα τίθεται στα καθεστωτικά ΜΜΕ από υπουργούς και βουλευτές της Ν.Δ., αν «μπορεί να επιλέγει ο κρατούμενος τη φυλακή του», η απάντηση είναι αναντίρρητα αρνητική. Όχι, οι κρατούμενοι δεν μπορούν να...

53 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΚ... Σήμερα αναζητούμε το χθες του μεγάλου ηγέτη! - Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα σοσιαλδημοκρατικό - Είναι σοσιαλιστικό


Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Όποιος σήμερα έστρεψε αλλού το πρόσωπό του,
θα κριθεί και θα καταδικαστεί από την Ιστορία...

Πριν 53 χρόνια (28 Φλεβάρη 1968), ο Ανδρέας Παπανδρέου ιδρύει το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα - ΠΑΚ, που χάραξε ανεξίτηλα τη σύγχρονη ελληνική ιστορία: Αντιδικτατορικό Κίνημα, η πρώτη και μοναδική λαϊκή κυβέρνηση της αριστεράς στην πατρίδα μας (18 Οκτώβρη 1981).

«Οι αναμνήσεις μας είναι η δύναμή μας.
Ας μην αφήσουμε ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη
οι ηρωικοί σταθμοί της Ιστορίας μας
κι όταν η νύχτα επιχειρεί να ξανάρθει
εμείς ας βάλουμε φωτιά στις μεγάλες επετείους,
όπως θα ανάβαμε πυρσούς»
Βίκτωρ Ουγκό, από γράμμα στον Λουί Μπλανκ (1877)

Το ΠΑΚ... κίνημα που με τις θέσεις του για μια νέα Ελλάδα και την πρόταση του για δυναμική αντίσταση με όλα τα μέσα εναντίον της χούντας, τρομοκράτησε τους δικτάτορες και το κατεστημένο. Αποτέλεσε την καρδιά του ΠΑΣΟΚ, κατόρθωσε ν’ αλλάξει την πατρίδα μας στεριώνοντας δημοκρατικούς θεσμούς, προστατεύοντας τον πολίτη, έδωσε μια άλλη προοπτική στις δυνάμεις της νέας πατριωτικής αριστεράς στην Ελλάδα.

«Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα σοσιαλδημοκρατικό.
Είναι κόμμα σοσιαλιστικό.
Η σοσιαλδημοκρατία αποτελεί σωσίβιο
του σύγχρονου μονοπωλιακού καπιταλισμού.
Η ομοιότητα της σοσιαλδημοκρατίας με το σοσιαλισμό
είναι όση και η ομοιότητα του φάντη με το ρετσινόλαδο.
Η σοσιαλδημοκρατία είναι μια προσπάθεια
διαιώνισης του καπιταλιστικού συστήματος…
»
Ανδρέας Παπανδρέου

Πριν 5 χρόνια (2016): H επέτειος ίδρυσης του ΠΑΚ... μετατράπηκε σε "Ημέρα των ερωτευμένων με τη σοσιαλδημοκρατία"!

Η σημερινή 53η επέτειος ίδρυσης του ΠΑΚ συνέπεσε με τη φονική επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τον νέο πρόεδρο Μπάιντεν, για τον οποίο μας διαβεβαίωσε μεταξύ πολλών ο Γ. Παπανδρέου, πως «Ο Biden θα επαναφέρει την κανονικότητα...

Κουφοντινιάδα... Τρόμο-θεάματα για αμερικανάκια… Ο Θύμιος έφυγε, αλλά τα είπε! - - Γιωτόπουλος: Γιατί τον ΤΙΜΩΡΟΥΝ οι διωκτικές αρχές;


 
Ο Θύμιος Παπανικολάου (Ρεσάλτο) της ανατροπής, του αγώνα και των ιδεών... τα έχει πει ΟΛΑ!


"Οι μυστικές υπηρεσίες, μέσω των «επαναστατικών» τους υπογραφών (προσωπείων), ανοικτά και δημοσίως δίνουν γαργαλιστική, αστυνομική πλοκή στο έργο (αλατίζουν τη δίψα της περιέργειας)..."
Στην άσβεστη μνήμη του ένα... μικρό απόσπασμα από το μεγάλο έργο του:

Τελικά αυτή η ηθική του «επαναστατικού αντάρτικου» ποια είναι: Του Κουφοντίνα ή του Ξηρού, η οικειοθελής παράδοση στις διωκτικές αρχές ή η απόδραση από αυτές;
Όλη η κωμωδία αυτής της κατασκευασμένης «επαναστατικής» οργάνωσης («17Ν») από τις μυστικές υπηρεσίες (CIA-Μοσάντ) αποτυπώνεται στις δύο αυτές διαμετρικά αντίθετες σκηνοθετημένες πρακτικές...

Ο Κουφοντίνας, ο σκληρός «αντάρτη πόλης», πήγε μόνος του στην Ασφάλεια να παραδοθεί γιατί αυτό «πρόσταζε» η «επαναστατική ηθική»: Η «ηθική» των χορηγών, σπονσόρων και κατασκευαστών της «17Ν», διότι δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα Επαναστάτη που να πηγαίνει μόνος του να παραδοθεί...

Τα κατοχικά ανδρείκελα («αριστερή» κυβέρνηση, «δεξιά» αντιπολίτευση και δορυφόροι), πρέπει να βρίσκουν ή να εφευρίσκουν και να κατασκευάζουν διάφορα γεγονότα για να διαφωνούν και να συγκρούονται, όπως οι αγοραίοι δικηγόροι στις αίθουσες των δικαστηρίων: Για τα μάτια του κόσμου και για τους αφελείς οπαδούς…

«Ατομική τρομοκρατία» σήμερα δεν μπορεί να ΥΠΑΡΞΕΙ (το έχουμε διεξοδικά αναλύσει)…
Φίλε Μπογιόπουλε αυτό πρέπει να αποκαλύψεις και να μην παρακάμπτεις αυτό το ΟΥΣΙΩΔΕΣ με κατεβατά για το κακό και τον καταστροφικό ρόλο της «ατομικής τρομοκρατίας», ή με τσιτάτα μαρξιστών: Αυτήν την κλισαρισμένη ηλιθιότητα της «αριστερής» απολογητικής περί «ατομικής τρομοκρατίας» αξιοποιούν οι μυστικές υπηρεσίας στην κατασκευή «ατομικής τρομοκρατίας»…

Γιωτόπουλος: Γιατί τον ΤΙΜΩΡΟΥΝ οι διωκτικές αρχές;

The Stranger (Lo straniero ) είναι μια γαλλική - ιταλική ταινία σε σκηνοθεσία του Luchino Visconti και κυκλοφόρησε το 1967 . Προσαρμόζεται από το μυθιστόρημα του Albert Camus που δημοσιεύθηκε το 1942.


Η δράση λαμβάνει χώρα στο Αλγέρι , το 1935. Ο Meursault, ένας φαινομενικά αναίσθητος άνθρωπος, ζει μια μονότονη ζωή. Όταν η ηλικιωμένη μητέρα του πεθαίνει, δεν δείχνει κανένα ορατό συναίσθημα. 
Όλα φαίνεται να τον αφήνουν αδιάφορο: η αγάπη της φίλης του, η Μαρία, η προώθηση που πρότεινε ο σκηνοθέτης του… Οι σχέσεις του με τον Ρέιμοντ Σίντς, έναν σκιερό χαρακτήρα με δραστηριότητες σπυράκι, θα τον οδηγήσουν παρόλα αυτά να διαπράξει μια απρόβλεπτη δολοφονία. 
Καταδικάστηκε σε θάνατο, αρνείται την απόλυση που πρότεινε ο ιερέας. Μια πιστή και σχολαστική προσαρμογή του αριστουργήματος του Albert Camus .

-


ΚΕΙΜΕΝΟ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Το να μιλάμε σήμερα για το The Stranger (Lo Straniero) του Visconti, μιας ταινίας που κυκλοφόρησε στις οθόνες το 1967, είναι αναγκαστικά να το επανεξετάσουμε. Είναι για να υπονομεύσει την αμφιβολία στην λαμβανόμενη ιδέα - και επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο τον Visconti - σύμφωνα με την οποία η ταινία θα γεννηθεί άσχημα ή θα είναι πολύ περιορισμένη από την προέλευση του έργου (1962) 
1 . Για διάφορους λόγους, κοινά και γνωστά: οι περιορισμοί που ασκήθηκαν από έναν φύλακα της συγκέντρωσης του ναού (η χήρα του Albert Camus, Francine), η ηθική εξουσία που του έστειλε (Emmanuel Roblès, επιπλέον μέλος της κριτικής επιτροπής στη την ταινία), και ένας παραγωγός που ανυπομονεί να ολοκληρώσει μια άσχημα ξεκίνησε εταιρεία (Dino de Laurentiis) 2 .

Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αν σε καμία περίπτωση δεν ήταν παγίδα για το Visconti να μεταφέρει το The Stranger. Στις δηλώσεις του, ο σκηνοθέτης εξέφρασε προθέσεις που είναι τόσο αξιοπρεπείς και αξιοσέβαστες όσο είναι δύσκολο να συμφιλιωθούν: η επιθυμία να ξανακερδίσει τη μυθική διάσταση του «ήρωα του παράλογου» αγαπητού στη νεανική του ανάγνωση, να ζωγραφίσει έναν «κανονικό» άνθρωπο στις απολαύσεις της ζωής, αλλά και σε έναν επαναστάτη που διαμορφώνει τον ακόμα περιλαμβανόμενο θυμό των προ-εξήντα οκτώ γενεών (πρώτο όνομα Arthur!). Και πάλι, η επιθυμία να ανακαλυφθεί εκ νέου η κοινωνικο-ιστορική αγκύρωση της περιόδου αναφοράς (1938-39: η άμεση προπολεμική περίοδος), αλλά επιβάλλοντας σε αυτήν την πρόβλεψη ενός μέλλοντος που έχει συμβεί: αυτό του αλγερινού πολέμου , με τη φιγούρα ενός πόνυ-νουάρ να ανακοινώνει ακούσια τις επιθέσεις του ΟΑΣ3 .

 2 Επιπλέον, παρά τον συνεχώς επιβεβαιωμένο θαυμασμό του για το μυθιστόρημα του Camus, παρά τις θεματικές συγκλίσεις μεταξύ των δύο συγγραφέων (σχετικά με την ύπαρξη, τη θεατρικότητα, την εκμετάλλευση του Νότου από τον Βορρά, ένα ηθικό της ομορφιάς), ο Βισκόντι δεν ήταν μακριά από το βασικά ζητήματα Camusian; Εάν ο Camus είναι ένας συγγραφέας στον οποίο είναι ασυμβίβαστοι οι ασυμβίβαστοι που πρέπει να αναλάβουν - μοναξιά / αλληλεγγύη, δολοφόνος / αθώος, δικαστής / μετανοητής, Nemesis ως ισορροπία ή χάος -, οι ταινίες του Visconti είναι μάλλον μια ποιητική αμφιθυμίας , όπου κάθε έννοια (Ομορφιά, ευγένεια, παρακμή ...) χωρίζεται και χωρίζεται. Επομένως, οι ρήξεις που αποτελούν τα δύο έργα θα είχαν πολύ διαφορετικό χαρακτήρα για να επιτρέψουν μια γόνιμη αντιπαράθεση. ...

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Histoire Immortelle (1968) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Αθάνατη Ιστορία - Γνωστό και ως: The Immortal Story Une Histoire Immortelle


Η αθάνατη εμφάνιση / Une histoire immortelle (1968).  Mε πρωταγωνιστές των Orson Welles και Jeanne Moreau. Βασικά στοιχεία σε ένα διήγημα της Δανίδας συγγραφέως Karen Blixen. 

Με κάθε πρόσβαση 63 λεπτών είναι το συντομότερο θετικό έργο του

 

- Κριτική από το Cine.gr:

Ο μοναχικός, πάμπλουτος και ελαφρώς ξεμωραμένος κύριος Κλέι είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των αμοραλιστών υπερ-ηρώων / alter ego του Orson Welles.

Ένας Πολίτης Κέιν που δεν έχει καν το αποκούμπι ενός rosebud είναι αυτός ο μεγαλέμπορος του 19ου αιώνα, που έστησε τη μικρή του αυτοκρατορία στο Μακάο της Κίνας. 

Ανάμεσα στον Κέιν και τον Κλέι (ακόμα και η εγγύτητα των ονομάτων δεν πρέπει να θεωρηθεί ως τυχαία) παρεμβάλλεται ένα ολόκληρο πάνθεον από δαιμονικές φιγούρες, που υπερέβησαν τα εκάστοτε εσκαμμένα και τιμωρήθηκαν για την «Ύβρη» τους: 
από τον Κύριο Αρκάντιν και τον Γιόζεφ Κ. της «Δίκης» μέχρι τον «Άρχοντα του τρόμου» και τους πρωταγωνιστές των σαιξπηρικών μεταφορών του Welles

Εάν έχει (χιλιο)ειπωθεί ότι κάθε μεγάλος δημιουργός γυρίζει ξανά και ξανά την ίδια ταινία, εδώ το κλισέ μοιάζει να ισχύει με την εξής απόχρωση: οι ταινίες του Welles υπήρξαν η αναπαραγόμενη επεξεργασία μιας υπαρξιακής εξίσωσης –με το σκηνοθέτη να «πειράζει» τις τιμές των κρίσιμων παραγόντων, μεταθέτοντας συνεχώς το κέντρο βάρους.

Αυτό σημαίνει ότι το βασικό μοτίβο της «κοσμικής ζυγαριάς» παραμένει το ίδιο, και μένει να ανακαλύψουμε το εντελώς ιδιαίτερο μπαλαντζάρισμα που επιχειρείται στην «Αθάνατη Ιστορία» . 

Εκτός από τον Κλέι, η τράπουλα των χαρακτήρων συμπληρώνεται από άλλα τρία φύλλα, τα οποία θα ανοίξουν ένα-ένα: ο Εβραίος σύμβουλος, μεσάζων στο διεστραμμένα φιλόδοξο σχέδιο του αφεντικού του. 

Η Βιρζινί, κόρη ενός συνεργάτη του Κλέι, που ο τελευταίος ώθησε στην αυτοκτονία. Ο Πολ, που θα προσληφθεί για να εκπληρώσει την αποστολή: 

Προσωπικά- «Αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή Νίκο Γκάτσο" [Federico García Lorca: «Ματωμένος γάμος»]

Σχετικό: Αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Γκάτσο

   
 
Ο Νίκος Γκάτσος υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της Ελλάδας. Κατήργησε τα όρια ανάμεσα στην ποίηση και στον στίχο και έδωσε κυρίως μέσω της συνεργασίας του με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον κανόνα του ποιητικού τραγουδιού. 
Η γνωριμία και η συνεργασία τους αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της ελληνικής μουσικής: 
«Ο Γκάτσος όπως και ο Χατζιδάκις γράφανε για τον έναν που θα τους καταλάβει… Όταν γράφει κάποιος απευθύνεται στο συναίσθημα και ο Γκάτσος αυτό το έκανε με το τραγούδι και βλέπετε την απήχηση που είχε… Μπορεί σε σύγκριση με άλλους στιχουργούς να έχει γράψει λιγότερα, ωστόσο από τα 400, τα 300 είναι γνωστά. Φαίνεται σαν να έχει γράψει έναν τεράστιο όγκο τραγουδιών που το καθένα μπορεί να στηρίξει μία μελέτη…».

Η Αγαθή Δημητρούκα, που έζησε δίπλα του σχεδόν δύο δεκαετίες, μας δίνει τη δυνατότητα μέσα από την αφήγησή της στην Έλενα Κατρίτση, να γνωρίσουμε τον τρόπο που ζούσε και σκεφτόταν ο ποιητής Νίκος Γκάτσος: «Δεν του άρεσε να δίνει συνεντεύξεις και να μιλάει για τον εαυτό του. Η άποψή του ήταν ότι μακάρι ο κόσμος να γνωρίζει το έργο και όχι τον δημιουργό του».

Το 1943 δημοσίευσε την «Αμοργό», μια ποιητική συλλογή «ατόφιο χρυσάφι», όπως την χαρακτήρισε ο Μάνος Χατζιδάκις. Η συνεισφορά του στο τραγούδι είναι τόσο μεγάλη που ο Σταύρος Ξαρχάκος είχε πει χαρακτηριστικά ότι τα τελευταία 50 χρόνια στο τραγούδι πρέπει να τα μετράμε σε προ Γκάτσου και μετά Γκάτσου εποχή. Οι στίχοι του αγαπήθηκαν από εκατομμύρια Έλληνες και μελοποιήθηκαν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς. Έκανε γνωστό στην Ελλάδα τον Ισπανό ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, καθώς το 1943 μετέφρασε τον «Ματωμένο γάμο» και έκτοτε ασχολήθηκε με μεταφράσεις πολλών θεατρικών έργων διασκευές και ραδιοσκηνοθεσίες.

Για τον Νίκο Γκάτσο που γνώρισαν, αγάπησαν και τραγούδησαν, μιλούν η Μαρία Φαραντούρη, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Γιάννης Υφαντής και η Ελένη Zέη Κόκκου.

Στην εκπομπή παρουσιάζεται πλούσιο αρχειακό και οπτικοακουστικό υλικό...

Όταν Έρχονται Τα Σύννεφα - Μάνος Χατζιδάκις - Το Χαμόγελο Της Τζοκόντας


Έλληνες του Πνεύματος και της Τέχνης: Μάνος Χατζιδάκις

 

Ο Διονύσης Σαββόπουλος αναζητά τις αιτίες που κάνουν το έργο του Μάνου Χατζιδάκι σήμερα, τόσα χρόνια μετά το θάνατό του, να παραμένει «ολοζώντανο» και βαθιά χαραγμένο στο παρόν μας. Ακολουθεί τα ίχνη του Μάνου στους χώρους που έζησε και δημιούργησε, περιπλανιέται στη ρωμαϊκή αγορά και στους δρόμους της πόλης, όπου ακούει τα τραγούδια του να δονούν ακόμα την καθημερινότητα των ανθρώπων. 

Η ζωή του Χατζιδάκι ξετυλίγεται μέσα από την μοναδική αφήγηση του Διονύση Σαββόπουλου, μέσα από πλούσιο και σπάνιο αρχειακό υλικό και μέσα από συνεντεύξεις που φωτίζουν τα γεγονότα, τους ανθρώπους και τους τόπους που σφράγισαν τη ζωή του. 

Μιλούν και αποκαλύπτουν άγνωστες λεπτομέρειες για τον Χατζιδάκι νεανικοί του φίλοι, όπως ο Νίκος Κούνδουρος, συνεργάτες του, όπως, η Μαρία Φαραντούρη, ο Παντελής Βούλγαρης, ο Μανώλης Μητσιάς... .


«Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, με μουσικές, με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το φθινόπωρο του 1963, όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ό,τι συνέβαινε γύρω της χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη, έρημη μες στο άγνωστο πλήθος, που τη σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντάς την να πνιγεί μες στη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ’ αγέρι που άρχισε να φυσά. Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε, κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντάς την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρω τι να της πω, μα ίσαμε ν’ αποφασίσω, την έχασα από τα μάτια μου.

Έτρεξα λίγο μπρος, ανασηκώθηκα στα πόδια μου για να την ξεχωρίσω, μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί. Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά. Χωρίς να καταλάβω, είχα σταθεί έξω από το βιβλιοπωλείο του Ριτζιόλλι και στη βιτρίνα του, απέναντί μου ακριβώς, βρισκόταν ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλό του να μου χαμογελά, απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγεθυμένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στον δρόμο. Δεν ξέρω γιατί όλ’ αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου, μαζί μ’ ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες ημέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου. Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ’ ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες στην μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί».

Το κείμενο αυτό του Μάνου Χατζιδάκι συνοδεύει την έκδοση του έργου «Το χαμόγελο της Τζοκόντα», ενός αριστουργηματικού έργου της ελληνικής...

Μάνος Χατζιδάκις: Όσο μας τρομάζει η μορφή του τέρατος... Πόσο Επίκαιρος Και Διαχρονικός και Πόσο Μας Λείπουν Τέτοιοι Άνθρωποι Σήμερα!

Σχετικά: Πόσο Επίκαιρος Και Διαχρονικός Ο Μάνος Χατζιδάκις 
Και Πόσο Μας Λείπουν Τέτοιοι Άνθρωποι Σήμερα!


Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει [...] 

Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά [...] 

Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; 

Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε... γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε. Μάνος Χατζιδάκις  

9
Ο Frankenstein έγινε πόστερ και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Το αγόρι ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι ολομόναχο χορεύει με πάθος ένα tango ελλειπτικό. Δεν υπάρχει μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. 

Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος και αριθμοί. Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς αποσαφηνισμένοι των εξαφανισθέντων, βασανισθέντων και νεκρών. Και το tango να συνεχίζεται, το δε ποδόσφαιρο στις φάσεις του, να κόβει την αναπνοή εκατομμυρίων θεατών επί της γης. Εκατομμύρια περισσότεροι απ’ όσους εννοούνε ν’ αντιδράσουνε στο τέρας, και εξαφανίζονται μες σε χαντάκια, σε ρεματιές ή στις αγροτικές ερημιές.
 
Από την ώρα που ο Frankenstein γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, o κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι που...

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2021

Pornostroika Dadaifi x ph0fyX - "Εμείς": Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Yevgeny Zamyatin.

Στο Μονοκράτος του Ευεργέτη, δεν υπάρχουν άτομα παρά μόνο αριθμοί. 
Η ζωή εξελίσσεται με μαθηματική ακρίβεια, σαν καλοζυγισμένη εξίσωση. 
Τα πρωτόγονα πάθη και ένστικτα έχουν υπερνικηθεί. Ακόμη και η φύση έχει εξοστρακισθεί πέρα από ένα Πράσινο Τείχος. 

Ένα μόνο σύνορο δεν έχει ακόμη κατακτηθεί: το διάστημα. 
Με την κατασκευή του διαστημοπλοίου Ολοκλήρωμα, κι αυτό, μαζί με τους άγνωστους κατοίκους του, θα υποταχθεί στον ευεργετικό ζυγό της λογικής. 
Ένας αριθμός, ο D-503, αρχιμηχανικός του Ολοκληρώματος, αποφασίζει να καταγράψει τις σκέψεις του τις τελευταίες ημέρες πριν την εκτόξευση, προς όφελος των λιγότερο ανεπτυγμένων κοινωνιών.

 Όμως, μια τυχαία συνάντηση με την όμορφη Ι-330 οδηγεί σε μια αναπάντεχη ανακάλυψη που φαίνεται να απειλεί ό,τι ο D-503 πιστεύει για τον εαυτό του και το Μονοκράτος: την ανακάλυψη εκείνης της ασθένειας που οι αρχαίοι αποκαλούσαν ψυχή... 
Μια συναρπαστική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ένα λογοτεχνικό αριστούργημα που προέβλεψε με ακρίβεια τη φρίκη των ολοκληρωτικών καθεστώτων, το Εμείς είναι το κλασικό δυστοπικό μυθιστόρημα, και συνάμα μια βαθιά συγκινητική ανθρώπινη τραγωδία, μια μελέτη των διαφορετικών μορφών που μπορεί να πάρει η ανθρώπινη αγάπη. 

Και μολονότι οι ήρωές του είναι ανώνυμοι "Αριθμοί", ο καθένας απ' αυτούς δεν παύει να είναι μια ξεχωριστή πραγματικότητα, πειστικά και συγκινητικά ζωντανή. 
Είναι επίσης μια μελέτη της κοινωνίας που ισχυρίζεται ότι βασίζεται αποκλειστικά στον αμιγή ορθολογισμό -και ως εκ τούτου μετατρέπεται σε θανάσιμη, απάνθρωπη, παράλογη. 
Παρότι προαναγγέλλει ένα μέλλον δυσοίωνο, με το μήνυμα ελπίδας που σιωπηλά περνάει, το Εμείς είναι σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, τόσο επίκαιρο όσο ήταν και στις αρχές του 20ού. 

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

 
Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Yevgeny Zamyatin. Μουσική Σύνθεση & Παραγωγή: ph0fyX - Στίχοι:Pornostroika Dadaifi Συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο των Pornostroika Dadaifi "Εξουσιαζόμενοι από τον Φόβο" (2021)

If you want to download We book, i provide downloads as a pdf, kindle, word, txt, ppt, rar and zip. You can also freely print the book. ...