Του Κώστα Βαξεβάνη
Η προσπάθεια που γίνεται να αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία ως ένα φαινόμενο ασφάλειας, ευνοεί την τρομοκρατία και μόνο. Τίποτα δεν είναι στιγμιαίο, κανένα φαινόμενο δεν είναι χωρίς αιτίες, καταβολές και εξαρτήσεις. Όσοι επιμένουν να βλέπουν τη φρίκη που εξελίσσεται στο Παρίσι ως κάτι που αντιμετωπίζεται με όπλα, προσευχές και συγκίνηση με ημερομηνία λήξης, θα διαψευστούν από τον επόμενο παρανοϊκό που θα σκοτωθεί μόνο και μόνο για να σκοτώσει.
Το 2000 πήρα συνέντευξη από ένα μέλος της Χαμάς. Τον ρώτησα γιατί αποφάσισε να υπηρετήσει τη Χαμάς με όρκο βομβιστή. Μου διηγήθηκε πως όταν ήταν έφηβος, τον συνέλαβαν οι Ισραηλινοί μαζί με ένα φίλο του. Τον ρωτούσαν τι ξέρει για τη Χαμάς και εκείνος απαντούσε πως δεν ξέρει τίποτα.
Τον έβαλαν σε ένα τενεκεδένιο κλουβί στη μέση της αυλής της φυλακής. Τον χτυπούσε επί μήνες ο ήλιος και η βροχή. Όταν απελευθερώθηκε ήταν ένα αγρίμι. Πήγε και βρήκε την ηγεσία της Χαμάς και δήλωσε πως θέλει να γίνει μέλος της.
Παρότι έχω πάψει να σοκάρομαι από το μέγεθος της βαρβαρότητας που έχω συναντήσει σε όλο τον κόσμο, πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που οδηγεί έναν έφηβο αντί στην αγκαλιά της ζωής, κατευθείαν στο θάνατο. Γιατί τόση βία; Γιατί η παράνοια γίνεται λογική τους; Γιατί ικανοποιούνται με το θάνατο;
Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις και σίγουρα δεν μπορείς να το δικαιολογήσεις. Αλλά επιμένω, όλα έχουν τις αιτίες τους. Αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι πρωτίστως η κατανόηση των αντιθέσεων και των ιστορικών συνθηκών που τη δημιούργησε. Και σίγουρα των σκοπιμοτήτων. Η «πολιτική τρομοκρατία» υπήρξε σε όλη την ιστορία της το βρώμικο χέρι της εξουσίας. Η «θρησκευτική τρομοκρατία» το εργαλείο των γεωπολιτικών παιχνιδιών. Είναι σημαντικό να εξετάσουμε πώς ...
Μία μαύρη μέρα για την Ευρώπη ξημέρωσε σήμερα. Στη Γηραιά ήπειρο, που έχει γίνει και στο παρελθόν στόχος για το Ισλαμικό Κράτος, έχει σημάνει συναγερμός από τις πολλαπλές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι το βράδυ της Παρασκευής. Δέκα μήνες μετά το Charlie Hebdo και παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που είχε λάβει η χώρα, οι τρομοκράτες κατάφεραν να πνίξουν και πάλι στο αίμα το Παρίσι. Οι εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου προκαλούν σοκ και δέος, ενώ τα βίντεο απεικονίζουν το χάος που επικρατεί στους δρόμους που βάφτηκαν με το αίμα τουλάχιστον 153 άμαχων πολιτών. Η επόμενη μέρα βρίσκει το Παρίσι να μετρά τις πληγές του, τον Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ να βρίσκεται σε πυρετώδεις επαφές για να προστατέψει τη χώρα του από νέα αιματηρή επίθεση και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες να συσκέπτονται με το βλέμμα στις τρομοκρατικές επιθέσεις. Η Ευρώπη δέχτηκε μεγάλο πλήγμα και το ερώτημα είναι αν αυτή η επίθεση άνοιξε το δρόμο για μία χερσαία επέμβαση. Το βέβαιο είναι ότι η επόμενη ημέρα δεν θα είναι η ίδια για τις σχέσης της Δύσης με τα μουσουλμανικά κράτη, ο εθνικισμός και η ακροδεξιά θα βρουν πρόσφορο έδαφος ενώ οι προοδευτικοί ηγέτες θα βρεθούν απολογούμενοι. Το σκηνικό που διαμορφώνεται αναμένεται να εντείνει την πολιτική αβεβαιότητα, αυξάνοντας το γεωπολιτικό ρίσκο και δημιουργώντας συνθήκες ακραίας εθνικιστικής και θρησκευτικής πόλωσης.