Η ιστορία της τράπουλας

   Σε λίγο πλησιάζει η αλλαγη του χρονου. Οι καμπάνες των εκκλησιών θα ηχούν, ο κόσμος θα γιορτάζει και το χαρτοπαίγνιο θα συνεχίζεται ως το πρωί. Πόσοι όμως από εσάς όμως γνωρίζετε τις ρίζες των παιγνιόχαρτων και τον συμβολισμό που κρύβουν;
Πιο κάτω παρατίθενται ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες για την ιστορία της χαρτοπαιξίας ώστε να μη σας...

Το συριακό δράμα και οι δρόμοι του πετρελαίου και του φυσικού αερίου

της Αναστασίας Βούλγαρη

Σύμφωνα με το δοκίμιο των τριών Ελλήνων καθηγητών, του Γιάννη Καρκαζή, του Ι. Βιδάκη και του Γ. Μπάλτου, σχετικά με τον ενεργειακό πλούτο της Συρίας¹, με τίτλο «Ο ενεργειακός πλούτος της Συρίας», που έχει δημοσιεύσει, ήδη, από το 2014, η ελληνική έκδοση του foreignaffairs.gr, τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Συρίας είναι τεράστια.

Σύμφωνα με το livepedia.gr η Συρία έχει ένα πλούσιο, αλλά αναξιοποίητο υπέδαφος, σε σιδηρομετάλλευμα, ασβεστόλιθο, μαγνησίτη, χρώμιο, βασάλτη, μάργα, χαλκό, νικέλιο, μόλυβδο κ.ά.

Όμως το παρόν άρθρο θα ασχοληθεί με τον ενεργειακό πλούτο της Χώρας, αντλώντας πληροφορίες τόσο από την παραπάνω μελέτη των καθηγητών όσο και από διάφορα ειδησεογραφικά sites, όπως αναφέρονται στις παραπομπές.

Πετρέλαιο

Η παραγωγή πετρελαίου στη Συρία ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Το έτος 2010 η εξαγωγή πετρελαίου αντιπροσώπευε το 35% του συνόλου των εσόδων της Χώρας από τις εξαγωγές της. ...

Το καθεστώς του Ισραήλ δολοφονεί η "πολιτισμένη" Δύση αδιαφορεί (Βίντεο)

Δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες είναι το νέο δολοφονικό όργιο του σιωνιστικού καθεστώτος του Τελ Αβιβ με θύματα Παλαιστινίους. Τα επεισόδια ξέσπασαν χτες στις μεθορίους με τη Συρία, το Λίβανο και τη Λωρίδα της Γάζας, στη διάρκεια της μαύρης για τους Παλαιστίνιους επετείου της Αλ-Νάκμπα (Καταστροφή).

Και ενώ το καθεστώς του Ισραήλ δολοφονεί η λεγόμενη πολιτισμένη Δύση παρακολουθεί αδιαφορεί. Με προκλητικές δηλώσει 0 ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου αλλά και άλλοι αξιωματούχοι του καθεστώτος δηλώνουν ότι οι βαρβαρότητα τους απέναντι στους Παλαιστινίους θα συνεχιστεί.

Στο βίντεο που παραθέτουμε –από το δελτίο ειδήσεων του Mega- βλέπουμε τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή- ενώ άμεση και πιο αντικειμενική ενημέρωση έχει το τηλεοπτικό κανάλι Al Jazeera, που εκπέμπει και στην αγγλική γλώσσα.

Με την ευκαιρία ένα σχετικό άρθρο από την εφημερίδα «Κόντρα»:

Αλ Νάκμπα: 63 χρόνια μετά Η κατοχή συνεχίζεται

Η 15η Μάη είναι μια μαύρη επέτειος για την Παλαιστίνη. Γι’ αυτό και πήρε το όνομα «Αλ Νάκμπα» (που σημαίνει «η καταστροφή»). Τη μέρα αυτή το 1948, ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ. Οσοι σπεύσουν να κατηγορήσουν τους Παλαιστίνιους για «ακραίους» που θεωρούν «καταστροφή» αυτό το γεγονός, ας αναλογιστούν τι σήμανε για το λαό αυτό η δημιουργία αυτού του κράτους. Γιατί δεν ήταν σαν όλα τα άλλα κράτη που δημιουργήθηκαν μέσα από αστικές επαναστάσεις ή εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους, αλλά ένα κράτος εγκάθετο, που δημιουργήθηκε από τις καταστάσεις που προέκυψαν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. ...

Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα, κατά Κορνήλιο Καστοριάδη

Μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιοs Καστοριάδηs (1922-1997)

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;

Καστοριάδης:  Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ. 

Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.

Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των "δυνατών" και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ' αυτήν του Πεκίνου.

Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ' αυτή την περίοδο;

Αιτιολογώντας τον πόλεμο μεταξύ Αμερικής/Δύσης και Ρωσίας/Ανατολής

(Σύντομη πραγματεία για την έννοια, την καταγωγή και τη φύση της ατομικής ιδιοκτησίας)[1]

 

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

claslessdemocracy@gmail.com,

  

Ο πρώτος που περιέφραξε ένα κομμάτι γης και είπε μέσα του «αυτό είναι δικό μου» και βρήκε ανθρώπους αρκετά αφελείς ώστε να τον πιστέψουν, υπήρξε ο πραγματικός ιδρυτής της κοινωνίας των πολιτών. Από πόσα εγκλήματα πολέμους, φόνους, από πόσες αθλιότητες και αίσχη θα είχε απαλλάξει το ανθρώπινο γένος εκείνος που ξεριζώνοντας τους πασσάλους ή σκεπάζοντας το χαντάκι θα φώναζε στους συνανθρώπους του: «Μην ακούτε αυτόν τον αγύρτη. Χαθήκατε, αν ξεχάσετε πως οι καρποί ανήκουν σε όλους και η γη δεν ανήκει σε κανέναν.

Ζαν-Ζακ Ρουσσώ^[2]

 

Είναι προφανές πως στην Ουκρανία συγκρούονται άμεσα και έμμεσα οι Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής με την Ρωσία και κατ’ επέκταση η Δύση και το ΝΑΤΟ με την Ανατολή όπου η κάθε μια  διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία, με θύματα την ουκρανική κοινωνία, την Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Εκείνο που δεν είναι προφανές, είναι η βασική αιτία αυτής της σύγκρουσης. Η ιδεαλιστική φιλοσοφία βολεύεται με το να θεωρεί ως αιτία των ανταγωνισμών, των συγκρούσεων και των πολέμων, την τάχα ‘άπληστη και εκ του ‘θεού δημιουργού’ ατελή ανθρώπινη φύση’, παραγνωρίζοντας τους συστημικούς, ιστορικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτισμικούς όρους διαμόρφωσή της. Η φυσική και υλιστική αποκαλούμενη φιλοσοφία αποκαλύπτει πως η ανθρώπινη φύση δεν είναι υπεριστορική, αλλά διαμορφώνεται στον χώρο και στον χρόνο, ανάλογα με τη σχέση της εκάστοτε κοινωνίας με τα μέσα παραγωγής και τον τρόπο κατανομής του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Με αυτή την έννοια η βασική αιτία όλων των ανταγωνισμών σε επιχειρηματικό επίπεδο, των συγκρούσεων μεταξύ κοινωνικών τάξεων και των πολέμων μεταξύ των κρατών είναι η κοινωνική ανισότητα, η οποία πηγάζει από την ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και την συνεπαγόμενη ακραία ανισοκατανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Είναι η αχόρταγη ατομική ιδιοκτησία που μετατρέπει τα υποκείμενά της σε αντικείμενά της, τους φορείς της σε μισάνθρωπα και αντικοινωνικά όντα που για την επιβίωσή τους θεωρούν αναγκαία την καταστροφή όλων των ανταγωνιστών τους και την αποκλειστική επικράτησή τους πάνω στην κοινωνία και στην ανθρωπότητα. Όλη αυτή η νοσηρότητα κρύφτηκε και συνεχίζει δυστυχώς ακόμα και στον 21^ο αιώνα να κρύβεται πίσω από ‘θεούς’ και θρησκείες, ‘αυθεντίες’ και ιδεολογίες, δόγματα και φτηνές φιλοσοφίες που επέβαλαν με την άμεση και έμμεση βία την ατομική ιδιοκτησία ως αξία υπέρτερη ακόμα και της ίδια της ανθρώπινης ζωής, της ειρήνης και της ελευθερίας.

*

Ψάχνοντας κανείς για έναν ορισμό της ατομικής ιδιοκτησίας, ανακαλύπτει ένα πλήθος διαφορετικών μεταξύ τους ορισμών, από τη σύνθεση των οποίων θα ορίζαμε ότι: ατομική

«Η Κόκκινη Συμφωνία» (1938): «Ο σκοπός του Τεκτονισμού είναι ο θρίαμβος του Κομμουνισμού»

 Σχετικό: ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ XII

Ο Κομμουνισμός σχετίζεται με τον Τεκτονισμό; Για πολλούς σαφέστατα. Ο δεύτερος έχει επηρεάσει τον πρώτο, ενώ και οι δύο κινήσεις εδράζουν την προπαγάνδα τους στους όρους  "πρόοδος", "ανθρωπιά", "ισότητα" και "καθολική αδελφότητα". Μια κοινή αντίληψη για τα δύο κινήματα από αρκετούς κριτικούς είναι ότι πρόκειται για εργαλεία του διεθνούς εβραϊσμού. (Διάβασε Μπολσεβικισμός και Εβραίοι και την δήλωση Πούτιν!). [Στην φώτο: άγαλμα του Λένιν, έξω από Μασονική Στοά στο Seattle των ΗΠΑ].  

Στενότερη σχέση με τον Ελευθεροτεκτονισμό της Μεγάλης Ανατολής έχει ο Τροτσκισμός. Για παράδειγμα ο ιδρυτής του γαλλικού τροτσκιστικού κόμματος Frédéric Zeller ήταν Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας στη δεκαετία του 1970. Ο Λέων Τρότσκι (πραγματικό όνομα : Lev ή Leiba Davidovich Bronshtein) στα συγγράμματά του αναφέρθηκε σε μασονικές ομάδες όπως οι Καρμπονάροι και οι Illuminati ως πρωτο-κομμουνιστικές.

 Διάβασε το άρθρο:

Πέθανε ο συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο - Αφιέρωμα: Ο αρχέγονος φασισμός των ανθρώπων

Σχετικό: Πέθανε ο συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο

Το μοναδικό πράγμα που μπορεί να δώσει ταυτότητα στο έθνος είναι οι εχθροί του. Έτσι, στη ρίζα της πρωτοφασιστικής ψυχολογίας υπάρχει μια εμμονή με τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις διεθνείς. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν πολιορκημένοι. Ο πιο εύκολος τρόπος να πολεμήσεις μια συνωμοσία είναι η επίκληση στην ξενοφοβία.

Ένα σημαντικό κέιμενο του Ιταλού φιλόσοφου για της απαρχές του πρωτοφασισμού που δημοσιεύθηκε στο New York Review of Books το 1995 

Το μοναδικό πράγμα που μπορεί να δώσει ταυτότητα στο έθνος είναι οι εχθροί του. Έτσι, στη ρίζα της πρωτοφασιστικής ψυχολογίας υπάρχει μια εμμονή με τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις διεθνείς. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν πολιορκημένοι. Ο πιο εύκολος τρόπος να πολεμήσεις μια συνωμοσία είναι η επίκληση στην ξενοφοβία. 

Πλήρες σε Ελληνική μετάφραση:

Ενάντια στον Μυστικισμό και την Αντίδραση [με τον Χριστο Λογαριδη. Ενας αναρχικός τραπεζίτης και ο αστροφυσικός Μάνος Δανέζης ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. ]

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.
ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
ΔΑΝΕΖΗΣ ΜΑΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΣΤΡΑΤΟΣ

Από την εικόνα του ψαριού στις πρωτοχριστιανικές κατακόμβες έως τα εικονίσματα των εκκλησιών, και από το άστρο της Βηθλεέμ ώς τις δογματικές διαφορές Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας έχουν διανυθεί αιώνες εγκλήσεων, αντεγκλήσεων, οραμάτων, θαυμάτων, φιλοσοφίας, θεολογίας και επιστήμης. Το βιβλίο αυτό ξετυλίγει το νήμα από την αρχή, ακολουθώντας τα ίχνη του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. (Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ), συνδυάζοντας τις εθνικές με τις ιουδαϊκές και τις θεολογικές με τις επιστημονικές πηγές, δίνοντας στον αναγνώστη μια συνθετική άποψη για την ιστορικότητα των γεγονότων του βίου του Ιησού Χριστού, καθώς και τις κοινωνικές, φιλοσοφικές και επιστημονικές επιρροές οι οποίες διαμόρφωσαν, ή στο μέλλον θα αμφισβητήσουν, την αντίληψη αυτού που ονομάζουμε «χριστιανικό δόγμα». Στο πλαίσιο μιας νέας επιστημονικής αντίληψης για το πώς πρέπει να διαμορφώνονται δυναμικά οι σχέσεις μεταξύ Θετικών Επιστήμων και Θεολογίας, σ' αυτό το βιβλίο επιχειρείται, μέσα από την έρευνα, να παρουσιαστεί τόσο η επιστημονική άποψη όσο και η θεολογική σκέψη χωρίς τις «αλληλοκαλύψεις», που αποδείχθηκαν επιζήμιες για την κατανόηση της ουσίας της διδασκαλίας του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Περιεχόμενα https://www.diavlos-books.gr/datafiles/files/contents_ixthis.pdf
Εκ βαθέων
Ευχαριστίες
1. Κάποιες αρχικές σκέψεις
Επιστήμη - Ιουδαϊσμός - Χριστιανισμός και Αστρολογία
Θεολογία και Σύγχρονη Φυσική
2. Οι πηγές
3. Το τέλος της προχριστιανικής περιόδου και η κοινωνική κατάσταση στην ευρύτερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
4. Ιστορία του Ισραήλ
5. Το κοινωνικό και θρησκευτικό μωσαϊκό στην Παλαιστίνη
6. Μεσσιανισμός
7. Ήταν ιστορικό πρόσωπο ο Ιησούς;
8. Το άστρο της Βηθλεέμ
9. Η γέννηση του Χριστού και η αρχή των χρονολογιών
10. Η σταύρωση του Ιησού Χριστού
11. Η Ανάσταση
12. Ο αστρονομικός προσδιορισμός της σταύρωσης και της ανάστασης του Κυρίου
Επίλογος - Η ανάληψη του Κυρίου
Προτεινόμενη ελληνική βιβλιογραφία
Προτεινόμενη διεθνής βιβλιογραφία
Ευρετήριο ελληνικών όρων
Ευρετήριο λατινογενών όρων
----------------------------------------------------------------------------

Μια νέα πολυπρισματική προσέγγιση του Ιησού, αυτή τη φορά από δύο αστροφυσικούς
Συμπαντικός Θεάνθρωπος
προσεγγίσεις Συμπαντικός Θεάνθρωπος Μια νέα πολυπρισματική προσέγγιση του Ιησού, αυτή τη φορά από δύο αστροφυσικούς ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΑΡΧΟΣ Ιερά Κείμενα, Απόκρυφα Ευαγγέλια, Καμπαλά, Ταλμούδ, Μισνά, μεσσιανικές απόψεις, ιστορικός Ιησούς, αιρέσεις, ορθολογισμός αλλά και Σταύρωση, Ανάσταση και Ανάληψη του Ιησού Χριστού είναι τα πλέον σημαντικά στοιχεία και γεγονότα που χαρακτήρισαν την πορεία του Θεανθρώπου
Ιερά Κείμενα, Απόκρυφα Ευαγγέλια, Καμπαλά, Ταλμούδ, Μισνά, μεσσιανικές απόψεις, ιστορικός Ιησούς, αιρέσεις, ορθολογισμός αλλά και Σταύρωση, Ανάσταση και Ανάληψη του Ιησού Χριστού είναι τα πλέον σημαντικά στοιχεία και γεγονότα που χαρακτήρισαν την πορεία του Θεανθρώπου στη Γη. ...

O κάθε λαός είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, υπεύθυνος και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται

Μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιοs Καστοριάδηs (φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής, 1922-1997).

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;

Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.

Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.

Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. 

Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. 

Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι . . .

Ουμπέρτο Έκο | Τα χαρακτηριστικά του «αρχέγονου φασισμού»

Ένα σημαντικό κέιμενο του Ιταλού φιλόσοφου για της απαρχές του πρωτοφασισμού που δημοσιεύθηκε 

στο New York Review of Books το 1995

Νομίζω πως μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που ονομάζω «πρωτοφασισμό», ή «αρχέγονο φασισμό».

Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να οργανωθούν σε ένα ενιαίο σύστημα· πολλά απ’ αυτά αλληλοαναιρούνται, και είναι επίσης αντιπροσωπευτικά και άλλων μορφών δεσποτισμού ή φανατισμού. Η παρουσία ενός και μόνο απ’ αυτά, όμως, αρκεί για να επιτρέψει στο φασισμό να συμπτυχθεί γύρω του.

1. Το πρώτο χαρακτηριστικό του πρωτοφασισμού είναι η λατρεία της παράδοσης. Η παραδοσιαρχία, βέβαια, είναι πολύ παλαιότερη από τον φασισμό. Δεν χαρακτήριζε μόνο την αντιεπαναστατική σκέψη των Καθολικών μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά γεννήθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους, ως αντίδραση στον κλασικό ελληνικό ορθολογισμό. Στη λεκάνη της Μεσογείου, λαοί διαφόρων θρησκειών (που οι περισσότερες απ’ αυτές είχαν γίνει δεκτές στο ρωμαϊκό πάνθεο) άρχισαν να ονειρεύονται κάποια αποκάλυψη που είχε συμβεί στην αυγή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτή η αποκάλυψη, σύμφωνα με τη μυστηριακή αίγλη που καλλιεργούσε η παραδοσιαρχία, είχε παραμείνει για πολύ καιρό κρυμμένη κάτω από το πέπλο γλωσσών που ήταν πια ξεχασμένες — στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, στους κέλτικους ρούνους, στους παπύρους των σχεδόν άγνωστων θρησκειών της Ασίας. . .

Η απαξίωση της κυρίαρχης οικονομικής θεωρίας στη νέα διεθνή οικονομική τάξη - Ενσυνείδητες οι επιλογές των εκάστοτε αρμοδίων, που επιτείνουν την αδυναμία αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Εισαγωγή
Το θέμα της εισήγησής μου, στο φετινό συνέδριο του Πανεπιστημίου μας –θέλω να πιστεύω ότι μπορώ να το λέω «μας» και εγώ – κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ένα τεράστιο πρόβλημα, που αν και παραλύει ουσιαστικά την ομαλή λειτουργία της οικονομίας, έχει ωστόσο τραγικά παραμεληθεί. Πρόκειται, για την προϊούσα αδυναμία προσέγγισης και επίλυσης οποιουδήποτε οικονομικο-κοινωνικού προβλήματος, με τα κλασικά θεωρητικά εργαλεία.
Αναφέρομαι, συγκεκριμένα, στις νέες και δραματικές μεταβολές των προηγμένων οικονομιών, που θέτουν σταδιακά εκτός χρήσης την πεμπτουσία της κυρίαρχης οικονομικής θεωρίας. Είναι, πράγματι, αναμφισβήτητο ότι τα νέα και σε εξέλιξη χαρακτηριστικά του μεταβιομηχανικού αναπτυξιακού σταδίου, που τώρα διανύει η ανθρωπότητα, καθιστούν πεπερασμένο το σύνολο σχεδόν των οικονομικών θεωρημάτων, πεποιθήσεων και υποθέσεων. Ένα σημαντικό τμήμα του κλασικού περιεχομένου της Πολιτικής Οικονομίας, όπως αυτή διδάσκονταν και εξακολουθεί εν πολλοίς να διδάσκεται στα πανεπιστήμια της υφηλίου, δεν είναι πια σε θέση να ερμηνεύσει τη νέα πραγματικότητα, και να προσφέρει λύσεις στα ακανθώδη προβλήματά της. Μας χρειάζονται, λοιπόν, νέα ερμηνευτικά εργαλεία, τα οποία όμως δεν είναι, προς το παρόν, διαθέσιμα. Θεωρώ ανεξήγητη, όσο και θανάσιμα επικίνδυνη αυτήν την αδιαφορία, που μετατρέπει σε χάος και ζούγκλα τη λειτουργία των σύγχρονων οικονομιών.
Η αποδιοργάνωση αυτή της παγκόσμιας οικονομίας δεν εξηγείται μόνο, αλλά ούτε κυρίως από την υιοθέτηση, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ενός συστήματος, παρεμφερούς με αυτό του laissez-faire, laissez-passer,..

Εις βάρος της Ομογένειας οι οικονομίες του GAP | Tι τον νοιάζει τον υφυπουργό;... (Ο ''Αθηναίος'')

ΚΑΛΑΜΙ

Εις βάρος της Ομογένειας όλες οι οικονομίες του GAP Βρε μια μανία που έχει η Κυβέρνηση του GAP να κάνει ΟΛΕΣ τις οικονομίες στην πλάτη της Ομογένειας! Αυτό πια καταντά ...διαστροφή! Δεν στέλνει  δασκάλους στα παιδιά της ομογένειας για να εξοικονομήσει, λέει, κάποιες  πεντάρες, την ώρα που στην πατρίδα  συνεχίζει να οργιάζουν οι σπατάλες στα διάφορα υπουργεία και  στο Εξωτερικών των μυστικών κονδυλίων. Ή μήπως δεν είναι σπατάλη, και μάλιστα ακατανόητη, για παράδειγμα, η πολυτέλεια να κάνουν με πρωθυπουργική  άδεια διακοπές οι υπουργοί και οι υφυπουργοί, οργώνοντας την Ελλάδα, σε εποχή κρίσης; Εκτός και αν μας πουν ότι το κάνουν για να ενισχύσουν τον …τουρισμό! Τη φορά αυτή οι λεβέντες του Μαξίμου αποφάσισαν να κλείσουν, για λόγους οικονομίας, τα γραφεία Γραφείων Τύπου και Επικοινωνίας της Λισσαβόνας, του Δουβλίνου, της Κοπεγχάγης, της Πράγας, του Ζάγκρεμπ, της Βοστώνης και του Λος Αντζελες. Μάλιστα. Και  μετά παραπονιούνται γιατί, λέει, η  ομογένεια δεν ασκεί αποφασιστικό «λόμπι», τρομάρα τους. ...

Ιστορική απόφαση για δάνεια σε ελβετικό!

ΝΕΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ !!
Σ Π Ο Υ Δ Α Ι Α ΝΕΑ!! 🤗

Βγήκε η απόφαση ΔΕΕ για το ελβετικό!
Σπουδαίο όπλο για τους δανειολήπτες , εν' όψη ΕΦΕΤΕΙΟΥ !!!
<<...Κατά συνέπεια, αφενός, ο δανειολήπτης πρέπει να ενημερώνεται σαφώς για το ότι, συνάπτοντας σύμβαση δανείου σε ξένο νόμισμα, εκτίθεται σε ορισμένο συναλλαγματικό κίνδυνο στον οποίο ενδέχεται να δυσκολευτεί οικονομικά να αντεπεξέλθει σε περίπτωση υποτιμήσεως του νομίσματος στο οποίο λαμβάνει τα εισοδήματά του. Αφετέρου, η τράπεζα πρέπει να εκθέτει τις δυνητικές διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών και τους κινδύνους που ενέχει η σύναψη δανείου σε ξένο νόμισμα, ιδίως στην περίπτωση που ο δανειολήπτης δεν λαμβάνει τα εισοδήματά του στο εν λόγω ξένο νόμισμα...>>

Ο Παντελής Αντωνιάδης πρόσθεσε 2 νέες φωτογραφίες. 

Εσείς, Nikos Tornos, Sofia Kanari και 410 ακόμη

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γέρνει την πλάστιγγα υπέρ των δανειοληπτών. Ευθύνονται οι τράπεζες για ατελή ενημέρωση ως προς τους κινδύνους.

Νώντας Χαλδούπης -  http://www.sofokleousin.gr/archives/357053.html

Με μια ιστορική απόφαση σε προδικαστική διαδικασία, που συμπτωματικά δημοσιεύεται λίγες ημέρες πριν τη σημαντική δίκη για συλλογική αγωγή στο Εφετείο Αθηνών, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γέρνει την πλάστιγγα υπέρ των δανειοληπτών.

Ειδικότερα, με την απόφασή του το δικαστήριο διευκρινίζει οριστικά, με τρόπο δεσμευτικό και για τα ελληνικά δικαστήρια, αφού πρόκειται για ερμηνεία ευρωπαϊκών κανόνων δικαίου, ότι οι ρήτρες ελβετικού φράγκου θα πρέπει να κρίνονται καταχρηστικές και, συνεπώς, να ακυρώνονται, εάν οι τράπεζες δεν έχουν ενημερώσει διεξοδικά για το συναλλαγματικό κίνδυνο τους δανειολήπτες.

Σημειώνεται ότι οι τράπεζες, στις δίκες που έχουν γίνει ως τώρα στην Ελλάδα, προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι οι ρήτρες έχουν διατυπωθεί κατά σαφή τρόπο, άρα είναι υπεύθυνοι οι δανειολήπτες, αν έκαναν εσφαλμένες εκτιμήσεις για τους κινδύνους των δανείων τους.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «συντρίβει» αυτή τη νομική γραμμή άμυνας, τονίζοντας ότι δεν αρκεί να είναι σαφώς διατυπωμένες οι ρήτρες, αλλά οι τράπεζες οφείλουν να παρουσιάζουν με κατανοητό τρόπο στους δανειολήπτες τα σενάρια μελλοντικών επιβαρύνσεών τους από ενδεχόμενες δυσμενείς διακυμάνσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας.

Σε αντίθετη περίπτωση (αυτό κρίνεται από το δικαστήριο που θα αξιολογήσει τα πραγματικά περιστατικά σε κάθε υπόθεση), το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ξεκαθαρίζει ότι οι ρήτρες θα πρέπει να κρίνονται ως καταχρηστικές, άρα να ακυρώνονται και ο δανειολήπτης να εξυπηρετεί το δάνειό του χωρίς τις επιβαρύνσεις από τις αλλαγές της συναλλαγματικής ισοτιμίας.

«Η απαίτηση μια συμβατική ρήτρα να είναι διατυπωμένη κατά τρόπο σαφή και κατανοητό επιτάσσει, στις περιπτώσεις συμβάσεων δανείου, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να παρέχουν στους δανειολήπτες επαρκή πληροφόρηση ώστε αυτοί να είναι σε θέση να λαμβάνουν συνετές και εμπεριστατωμένες αποφάσεις.

Συναφώς, η απαίτηση αυτή συνεπάγεται ότι ρήτρα βάσει της οποίας η εξόφληση του δανείου πρέπει να γίνει στο ίδιο νόμισμα με εκείνο στο οποίο αυτό συνομολογήθηκε πρέπει να γίνεται κατανοητή από τον καταναλωτή τόσο από τυπικής και γραμματικής απόψεως όσο και ως προς το συγκεκριμένο αποτέλεσμά της, υπό την έννοια ότι ο μέσος καταναλωτής, ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως επιμελής και ενημερωμένος, δύναται όχι μόνο να γνωρίζει το ενδεχόμενο ανατιμήσεως ή υποτιμήσεως του ξένου νομίσματος στο οποίο έχει συναφθεί το δάνειο, αλλά επίσης να αξιολογεί τις δυνητικά σημαντικές οικονομικές συνέπειες μιας τέτοιας ρήτρας στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να προβεί στους αναγκαίους σχετικούς ελέγχους», τονίζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Το κείμενο της απόφασης

Αλήθειες και ψέματα για την προοπτική της ανάκαμψης

Πώς και γιατί ξέσπασε η κρίση χρέους

Αντιδράσεις εντός και εκτός Ευρωζώνης για τη διαχείριση του προβλήματος και την προτεινόμενη συνταγή στην Ελλάδα

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

«Αν η Ελλάδα έσκαψε μόνη τον λάκκο της δανειζόμενη πέρα από τις δυνατότητές της, όπως πολλοί υποστηρίζουν, υπάρχει επίσης η εντεινόμενη αίσθηση ότι η συνταγή λιτότητας της τρόικας, με περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων, θάβει ζωντανή την Ελλάδα μέσα στον λάκκο». Μ’ αυτά τα λόγια υποδέχονταν, την περασμένη Κυριακή, οι New York Times την καρχηδόνια δανειακή συνθήκη, την οποία επέβαλαν στην Ελλάδα οι πιστωτές της. Στην ίδια εφημερίδα, ο Βρετανός οικονομολόγος Σάιμον Τίλφορντ απέκρουε τη μονόπλευρη ενοχοποίηση της χώρας μας, εκτιμώντας ότι «η αιτία που η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτή τη θέση είναι η στρατηγική που της επέβαλε η τρόικα».
Ακόμη περισσότερο προχωρημένο ήταν το σχόλιο του Φρανσουά Σερζάν στη γαλλική Liberation υπό τον τίτλο «Κίνδυνοι»:

Ένα σύντομο ιστορικό της περιπετειώδους διαδικασίας γέννησης και του χαρακτήρα της σύγχρονης Ελλάδας

Γράφει ο Κώστας Λάμπος - claslessdemocracy@gmail.com,

Διακόσια χρόνια μετά την ανολοκλήρωτη επανάσταση του 1821 η Ελλάδα και ο Ελληνισμός προσπαθούν να ξεπεράσουν το Σοκ της τραυματικής περιπέτειας της γέννας και της πορείας του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, προκειμένου το Ελληνικό έθνος να ανασυνθέσει αντικειμενικά και επιστημονικά την ιστορία του, αναγκαία προϋπόθεση για την συγκρότηση μιας στρατηγικής επιβίωσής του στο μέλλον.

Για να ξέρουμε πού πάμε, πρέπει να μάθουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και από που ερχόμαστε κι’ αυτό προϋποθέτει απομυθοποίηση και αποϊδεολογικοποίηση της ιστορίας της επανάστασης και της σύγχρονης Ελλάδας. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί τμήμα της διδακτορικής διατριβής μου που γράφτηκε μεταξύ 1975 και 1980, έγινε αποδεκτή με την βαθμολογία Magna Cum Laude από την Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin στις 4 Φλεβάρη 1981, κυκλοφόρησε στα γερμανικά το ίδιο έτος από τον Rita G. Fischer Verlag της Φρανκφούρτης και στα ελληνικά το 1983 από τις εκδόσεις ΑΙΧΜΗ[1]. 

Υπήρχε από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας η ιδέα της ενότητας των Ελλήνων, αλλά αυτή επιχειρήθηκε πότε με τον ιμπεριαλισμό της Αθήνας και πότε με τον επεκτατισμό της Σπάρτης και πάντα στη βάση ανελέητων εμφύλιων συγκρούσεων και συμμαχικών καταστροφικών πολέμων με τη συνδρομή πάντα της τότε μεγάλης δύναμης της Περσίας. Η γρήγορη κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η πτώση της τελευταίας πόλης-κράτους, της Κορίνθου, το 147 της παλιάς χρονολόγησης, άμεση συνέπεια της ανικανότητας των πολλών ελληνικών πόλεων-κρατών να φέρουν σε έναν κοινό παρανομαστή τα συμφέροντά τους, οδήγησε αναπόφευκτα στη διάλυση της αρχαίας Ελλάδας και στη μετατροπή των ελληνικών περιφερειών σε διοικητικές επαρχίες της ρωμαϊκής...

Μια Ωδή στις γυναίκες (Θρησκευτικός μισογυνισμός και πατριαρχική εξουσία. Ένα διαχρονικό έγκλημα σε βάρος της ανθρωπότητας)

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

8 Μάρτη 2020. Ωδή στις Γυναίκες, ‘στο μισό του ουρανού’, σε όλα ‘τα κορίτσια της βροχής’ του πλανήτη που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την κοινωνική ισότητα και τη λευτεριά, για έναν καλύτερο κόσμο.

 

Υπάρχει η απόλυτα εσφαλμένη αντίληψη ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα, με αποτέλεσμα πολλοί αμόρφωτοι, ημιμαθείς και κομπλεξικοί άνδρες να αντιμετωπίζουν τη γυναίκα με περιφρόνηση, με υπεροψία και με εχθρότητα. Εχθρότητα που φτάνει ακόμα και μέχρι τον ατομικό ή και τον ομαδικό βιασμό και τη θανάτωση γυναικών. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση, αλλά με την φύση της εκάστοτε θρησκείας και εξουσίας. Όλες οι θρησκείες θεωρούν τη γυναίκα κατώτερη από τον άνδρα. Κάποιες μάλιστα την θεωρούν ‘σκουλήκι και όργανο του σατανά’. Όσο θα υπάρχουν τέτοιες θρησκείες του μίσους και εκμεταλλευτικές εξουσίες, αλλά και όσο θα υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που άκριτα λατρεύουν θεούς και ιερατεία τέτοιων θρησκειών οι γυναίκες θα αντιμετωπίζονται πάντα ως κατώτερες των ανδρών και η ανθρώπινη δυστυχία θα διαιωνίζεται προς δόξα και για τα συμφέροντα των σκοταδιστικών και εξουσιαστικών ιερατείων. Αυτό το κείμενο, απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο μου «Θεός και κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας», (εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ), αποσκοπεί στο να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για την απελευθέρωση ανδρών και γυναικών από τέτοιες νοσηρές αντιλήψεις, προϋπόθεση αναγκαία για την κοινωνική απελευθέρωση και την κοινωνική ισότητα. Ας δούμε σε συντομία την αρχή και την αιτία αυτού του παραλογισμού, που εμποδίζει την ομαλή πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού, που παράγει και αναπαράγει την τρέχουσα καπιταλιστική βαρβαρότητα.

 

Μητριαρχία και ισοκατανομή

 

Η πλαστουργός Μάνα Γη και πιο συγκεκριμένα η Μάνα Βιόσφαιρα, ανάθεσε στη γυναίκα την επίπονη και δύσκολη αποστολή να γεννά, να τρέφει, να μεγαλώνει, να αγαπά, να εκπαιδεύει παιδιά, να προστατεύει και να κάνει ευτυχισμένα τα άτομα που την περιβάλλουν και να φέρει σε πέρας όλες τις ευθύνες λειτουργίας του κοινόβιου καταυλισμού που εξασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους και την πρόοδο όλων των μελών του, αφήνοντας στον άντρα το συμπληρωματικό ρόλο του σποριά και την επικίνδυνη αποστολή του κυνηγού και προμηθευτή τροφής. Για εκατομμύρια χρόνια η ανθρωπότητα πορεύτηκε[1] με τις γυναίκες στο τιμόνι του κοινόβιου στη μορφή των κοινωνιών ισοκατανομής και γι αυτό το ανθρώπινο είδος κατάφερε να ξεχωρίσει από τα άλλα ζώα, να σηκωθεί στα δυό πόδια, να αναπτύξει τη γλώσσα, να καλλιεργήσει τη σκέψη, τη φαντασία, το νου και να επιβιώσει χάρη στην ενότητα, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη στη βάση της κοινωνικής ισότητας.

Έτσι μπόρεσε το ανθρώπινο είδος να αποκτήσει εμπειρίες, γνώση και δεξιότητες που το οδήγησαν στην παραγωγή της τροφής του μέσω της καλλιέργειας της γης και της εξημέρωσης-εκτροφής ζώων, πράγματα που το οδήγησαν στον περιορισμό του κυνηγιού και στην μόνιμη εγκατάσταση, που έκαναν τη ζωή σχετικά καλύτερη, διαρκέστερη και τον πληθυσμό μεγαλύτερο.

Σε όλη αυτή την κρίσιμη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που πρέπει να κράτησε κάμποσα εκατομμύρια χρόνια, οι άνθρωποι είχαν λόγω άγνοιας. ...

Εμίλ Ζολά, νατουραλισμός και «Κατηγορώ» - Υπόθεση Ντρέιφους (Είμαι αθώος Ταινία του 1960)

Ο Εμίλ Ζολά υπήρξε ο κυριότερος εκπρόσωπος του νατουραλισμού, ασκώντας τεράστια κοινωνική επιρροή με το έργο και τις παρεμβάσεις του. 

Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1840. Από τα 18 και μετά έζησε στο Παρίσι. Αρχικά δούλεψε  στον εκδοτικό οίκο Hachette τον οποίο εγκατέλειψε γρήγορα, για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ τα πρώτα του βιβλία ήταν τα Παραμύθια στη Νινόν και Η εξομολόγηση του Κλαύδιου. 

Μετά το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημά του Τερέζ Ρακέν (1867), ξεκίνησε μια σειρά έργων με τον τίτλο «Λε Ρουγκόν Μακάρ - Φυσική και κοινωνική ιστορία μιας οικογένειας υπό την Β΄ Αυτοκρατορία», όπου περιλαμβάνονται περισσότερα από τα μισά μυθιστορήματά του, θέλοντας να αναλύσει με διεισδυτική κριτική ματιά τις πτυχές της τότε γαλλικής κοινωνίας.Ο Εμίλ Ζολά είχε ενεργό συμμετοχή στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της Γαλλίας. Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι θέσεις του κατά του Ναπολέοντα και του ιερατείου.

Σε αυτή τη σειρά συγκαταλέγεται Η ταβέρνα (1877), ένα αριστούργημα, το οποίο εμβαθύνει στο φαινόμενο του αλκοολισμού και της φτώχειας στην εργατική τάξη. Επίσης, η Νανά (1880), που, με τη συμβολική μορφή μιας πόρνης, η οποία διαφθείρει την παριζιάνικη ελίτ, δηλώνεται η κατάπτωση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, με το Ζερμινάλ (1885)— το καλύτερο ίσως έργο του —έστρεψε τον προβολέα στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των ανθρακωρύχων.

Στη συνέχεια, δημιούργησε δύο τριλογίες, Οι τρεις πόλεις και Τα τέσσερα Ευαγγέλια, με τη δεύτερη να μένει ανολοκλήρωτη. Ωστόσο, τα έργα αυτά τον καθιέρωσαν στο ευρύ κοινό.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του  έμελλε να συνταράξει συθέμελα τη γαλλική κοινωνία με την ανοιχτή επιστολή του προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία δημοσιεύτηκε στο εξώφυλλο της εφημερίδας L'Aurore υπό τον τίτλο «Κατηγορώ!» (1898), που αφορούσε στην γνωστή υπόθεση Ντρέιφους. . . 

Οι μεγάλες αλήθειες για το 1821 – Η Τρίτομη Ιστορία του Σαράντου Καργάκου

Οι μεγάλες αλήθειες για το 1821 – Η Τρίτομη Ιστορία του Σαράντου Καργάκου

Λαοκράτης Βάσσης Α. Χαρακτήρας  και ταυτότητα του ΄21  

Ένα μνημειώδες έργο, πλούτος για την ιστοριογραφία μας, όπως η τρίτομη ιστορία του Σαράντου Καργάκου, για την Επανάσταση του ’21, πάνω από 2.000 σελίδες, εκδ. ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΩΝ, δεν χωράει σε σύντομες κριτικές θεωρήσεις.  

Γιατί, τι να πρωτοαναφέρεις απ’ τη συναρπαστική ιστόρηση των στρατιωτικών της γεγονότων ή απ’ […]

The post Οι μεγάλες αλήθειες για το 1821 – Η Τρίτομη Ιστορία του Σαράντου Καργάκου appeared first on Infognomon Politics.

Δείτε το άρθρο: Οι μεγάλες αλήθειες για το 1821 – Η Τρίτομη Ιστορία του Σαράντου Καργάκου

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Λαοκράτης Βάσσης

Α. Χαρακτήρας  και ταυτότητα του ΄21 

Ένα μνημειώδες έργο, πλούτος για την ιστοριογραφία μας, όπως η τρίτομη ιστορία του Σαράντου Καργάκου, για την Επανάσταση του ’21, πάνω από 2.000 σελίδες, εκδ. ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΩΝ, δεν χωράει σε σύντομες κριτικές θεωρήσεις.  Γιατί, τι να πρωτοαναφέρεις απ’ τη συναρπαστική ιστόρηση των στρατιωτικών της γεγονότων ή απ’ τη στοχαστική ανάλυση της σύνθετης πολιτικής της διάστασης, απ’ τα πολύπλοκα δηλαδή πολιτικά της γεγονότα;  Προέκρινα, γι’ αυτό, να επικεντρώσω την προσέγγισή  μου στις πολύ κρίσιμες και καίριες αλήθειες του Καργάκου για τον χαρακτήρα και την ταυτότητα του ’21.  Όπου, φωτίζοντας, με έξοχη ερμηνευτική πειστικότητα, την εθνο-αναγεννητική και όχι εθνο/γενετική  ιστορική αλήθεια του Μεγάλου μας Ξεσηκωμού, κάνει, με την ευθύνη του επιστήμονα ιστορικού, «φύλλο-φτερό» τον ύπουλο και ύποπτο επιστημονικοφανή λόγο του επελαύνοντος, τα τελευταία χρόνια, νεο-ιστορικού αναθεωρητισμού και εθνο-αποδομητισμού. Που βάλθηκε να ξεθεμελιώσει παν τι το εθνικό και ελληνικό.

            α. Στο εισαγωγικό πρώτο μου μέρος θέλω να τονίσω:  

Κορνήλιος Καστοριάδης: Ο κάθε λαός είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, υπεύθυνος και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται

Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; 
Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; 
Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο.

Σχετικά: Μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιοs Καστοριάδηs (1922-1997)

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;
Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.

Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους.
Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας.
Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο.
Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών.
Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των "δυνατών" και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ' αυτήν του Πεκίνου.

Δημοσιογράφος:

Το ανατριχιαστικό σχέδιο του Κάιζερ Γουλιέλμου Β' εφαρμόζει η Μέρκελ

(σ.σ.: Τίποτα δεν είναι τυχαίο και ούτε έρχεται από το πουθενά. Στη παρακάτω φώτο η λεζάντα περιγράφει:
"Ο Γουλιέλμος Β΄και η σύζυγός του Αυγούστα Βικτώρια με τα παιδιά τους το 1896. Το κοριτσάκι της φωτογραφίας είναι η μοναχοκόρη τους, πριγκίπισσα Μαρία Λουίζα, μητέρα της βασίλισσας Φρειδερίκης".
Αυτό αλιευτικέ από το φιλό-βασιλικό royalchronicles και καταδεικνύει τη συνέχεια των εξαρτήσεων στο προτεκτοράτο μας.)

Για τα "Στοχαστικά Γονατογραφήματα"

Νάσος

Το «Πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου» του καγκελάριου του Ράιχ Τέομπαλτ φον Μπέτμαν Χόλβεκ αφιερώνεται στους «26» που ετοιμάζονται να αποδεχθούν στη Ρώμη την επικυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη – Ειδική αφιέρωση στον ολλανδό Μαρκ Ρούτε

από τον Μάκη Ανδρονόπουλο

«… Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση μέσω τελωνειακών συνθηκών που θα περιλαμβάνουν τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Δανία, την Αυστροουγγαρία, την Πολωνία, και ίσως ακόμα την Ιταλία, τη Σουηδία και τη Νορβηγία. Αυτή η Ένωση δεν θα έχει καμιά κοινή συνταγματική ανώτατη αρχή και όλα τα μέλη της θα είναι επισήμως ίσα, αλλά στην πράξη θα υπάγονται στη γερμανική ηγεσία και θα πρέπει να σταθεροποιήσουν την οικονομική κυριαρχία της Γερμανίας πάνω στην Κεντρική Ευρώπη (Mitteleuropa).

Το ζήτημα των αποικιακών αποκτήσεων, όπου η πρώτη επιδίωξη είναι η δημιουργία μιας συνεχούς αποικιακής αυτοκρατορίας στην Κεντρική Αφρική, θα εξεταστεί αργότερα, όπως θα εξετασθεί και εκείνο των επιδιώξεων που αφορούν στη Ρωσία…

Ολλανδία: Θα πρέπει να εξετασθεί με ποια μέσα και ποιες μεθόδους η Ολλανδία θα μπορέσει να αποκτήσει στενότερη σχέση με την Γερμανική Αυτοκρατορία. Λαμβάνοντας υπόψη τον ολλανδικό χαρακτήρα, αυτή η στενότερη σχέση θα πρέπει να μην τους δημιουργήσει κανένα αίσθημα καταναγκασμού , δεν θα πρέπει να αλλάξει κάτι στον ολλανδικό τρόπο ζωής και πρέπει επίσης να μην τους υποβάλλει σε νέες στρατιωτικές υποχρεώσεις. Η Ολλανδία, επομένως, θα πρέπει να μείνει ανεξάρτητη ως προς τους εξωτερικούς τύπους, αλλά εσωτερικά θα εξαρτάται από εμάς. Πιθανώς θα πρέπει να εξετασθεί μια επιθετική ή αμυντική συμμαχία για να καλύψει και τις αποικίες. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πρέπει να επιτευχθεί μια στενή τελωνειακή ένωση…»

Η περικοπή αυτή προέρχεται από το περίφημο «Πρόγραμμα του Σεπτέμβρη» που παρουσιάστηκε από τον τότε καγκελάριο του Ράιχ...