1. Η επίδραση της Φυσικής στη Φιλοσοφία
2. Εξέλιξη ιδεών στη φυσική
Αναζητώντας, στο σκοτάδι, τα σύνορα του πνεύματος με την ύλη.
Είναι γεγονός ότι υπάρχει μια αλληλεπίδραση δια της οποίας ο εξωτερικός κόσμος διαμορφώνει τον εσωτερικό και το αντίστροφο. Δεν αναφέρομαι εδώ σε περίεργες μεταφυσικές δράσεις, μιλώ για τα απλά περιστατικά της καθημερινότητας. Όπως ο αγγειοπλάστης, όπου μορφοποιεί το πυλό σύμφωνα με το εσωτερικό του πρότυπο, έτσι όπως το φαντάστηκε ή από την άλλη, την συναισθηματική αλλαγή που συμβαίνει στη θέα μιας επιθετικής κίνησης κάποιου ζώου. Για τούτη την αλληλεπίδραση επιθυμώ να μιλήσω σε τούτο το κείμενο, προσεγγίζοντας το δυνατότερο ορθολογιστικά και επιστημονικά. Ξεκινώντας από «απλές καθημερινές» σκέψεις και φθάνοντας στο όποιο βάθος προκειμένου να βρεθεί η χρυσή τομή αυτής της αλληλεπίδρασης.
2. Εξέλιξη ιδεών στη φυσική
Αναζητώντας, στο σκοτάδι, τα σύνορα του πνεύματος με την ύλη.
https://tinyurl.com/yx4bztc3
Γεννηθήκαμε σ’ ένα κόσμο που δεχόμαστε ως πραγματικό. Πολλοί λένε ότι δε τους ρώτησε κανείς αν το ήθελαν, άλλοι ότι καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί ποτέ και μερικοί χαίρονται να ζούνε σ’ αυτό το όνειρο. Ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε παρατηρώντας τον είναι και αυτός στον οποίο υπάρχουμε. Το περιβάλλον, οι άνθρωποι, τα όνειρά μας, οι σχέσεις μας με τους άλλους και με τα πράγματα, η ίδια η πραγματικότητά μας, τούτα είναι όσα αναπαρίστανται μέσα μας, γεννώντας έτσι τον ‘κόσμο’ στον οποίο υπάρχουμε, ένα εσωτερικό περιβάλλον όπου κατοικεί ο παρατηρητής, το Εγώ μας. Από την άλλη πάλι, ο κόσμος τον οποίο φανταζόμαστε ίσως και να είναι αυτός στον οποίο όχι μόνο θέλουμε να υπάρχουμε αλλά και πράγματι υπάρχουμε. Ωστόσο όμως ίσως.
Γεννηθήκαμε σ’ ένα κόσμο που δεχόμαστε ως πραγματικό. Πολλοί λένε ότι δε τους ρώτησε κανείς αν το ήθελαν, άλλοι ότι καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί ποτέ και μερικοί χαίρονται να ζούνε σ’ αυτό το όνειρο. Ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε παρατηρώντας τον είναι και αυτός στον οποίο υπάρχουμε. Το περιβάλλον, οι άνθρωποι, τα όνειρά μας, οι σχέσεις μας με τους άλλους και με τα πράγματα, η ίδια η πραγματικότητά μας, τούτα είναι όσα αναπαρίστανται μέσα μας, γεννώντας έτσι τον ‘κόσμο’ στον οποίο υπάρχουμε, ένα εσωτερικό περιβάλλον όπου κατοικεί ο παρατηρητής, το Εγώ μας. Από την άλλη πάλι, ο κόσμος τον οποίο φανταζόμαστε ίσως και να είναι αυτός στον οποίο όχι μόνο θέλουμε να υπάρχουμε αλλά και πράγματι υπάρχουμε. Ωστόσο όμως ίσως.
Είναι γεγονός ότι υπάρχει μια αλληλεπίδραση δια της οποίας ο εξωτερικός κόσμος διαμορφώνει τον εσωτερικό και το αντίστροφο. Δεν αναφέρομαι εδώ σε περίεργες μεταφυσικές δράσεις, μιλώ για τα απλά περιστατικά της καθημερινότητας. Όπως ο αγγειοπλάστης, όπου μορφοποιεί το πυλό σύμφωνα με το εσωτερικό του πρότυπο, έτσι όπως το φαντάστηκε ή από την άλλη, την συναισθηματική αλλαγή που συμβαίνει στη θέα μιας επιθετικής κίνησης κάποιου ζώου. Για τούτη την αλληλεπίδραση επιθυμώ να μιλήσω σε τούτο το κείμενο, προσεγγίζοντας το δυνατότερο ορθολογιστικά και επιστημονικά. Ξεκινώντας από «απλές καθημερινές» σκέψεις και φθάνοντας στο όποιο βάθος προκειμένου να βρεθεί η χρυσή τομή αυτής της αλληλεπίδρασης.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πράγματι επιθυμούν να υπάρχουν σε ένα κόσμο άλλο, ένα κόσμο διαφορετικό από το γνωστό καθημερινό μας. Διαφορετικό από ελάχιστα έως ακραία πολύ. Από το «να είμαι ομορφότερος» ή «το να είχα ένα τέτοιο αυτοκίνητο» έως το φανταστικά διαφορετικό κόσμο του «’ρχοντα των δαχτυλιδιών» ή του «Matrix». Πράγματι κάποιοι φαντάζονται τον κόσμο και τις καταστάσεις γύρω τους όπως θα τις ήθελαν να είναι. Τέτοιοι είναι αυτοί που κατά περίεργο τρόπο εμφανίζονται ως οι τυχεροί, ως αυτοί που η μοίρα ή ο Θεός τους βοηθά. Είναι αυτοί που κάνουν πράγματα και πετυχαίνουν πράγματα και δημιουργούν πράγματα και όχι μόνο αλλά εξίσου εύκολα καταστάσεις, γεγονότα, την ίδια τη πραγματικότητα. Προσαρμόζοντας έτσι σιγά σιγά το εξωτερικό τους περιβάλλον κατ’ εικόνα και ομοίωση του εσωτερικού τους.
Ξεκινώντας από το «Ποια Πραγματικότητα» ...