kalami.net: Στους κυβερνώντες την Ελλάδα μας:

«Ο κόλακας κι ο ψεύτης χαλασμοί σου,
της αμαρτίας πατρίδα, άμυαλη Μάνα,
του κόσμου είσαι το σκύβαλο, απελπίσου!
Σε λιώσανε τα χάϊδια
τα λαοπλάνα
στου κόλακα τα χέρια και στου ψεύτη».

(K. Παλαμάς)

Πόσες φορές δήλωσαν ''σώσαμε την Ελλάδα από βέβαιη χρεοκοπία'' (με τα ''μνημόνια'');

Οι ''ηγέτες'' της ασυλίας, παραγραφής, ατιμωρησίας της ελληνικής κλεπτοκρατικής ''Δημοκρατίας

Αν υπήρχε ανεξάρτητη και μη ελεγχόμενη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, θα ήταν ήδη προφυλακισμένοι.

Αυτοί οι ξενόδουλοι-δουλοπρεπείς πολιτικοί ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, κατάστρεψαν την πατρίδα μας.

'Ελεγαν ότι θα έβγαζαν το 2012 την Ελλάδα στις αγορές…
 Κι αντί της εξόδου της χώρας από την κρίση, την βύθισαν 
στην εξαθλίωση, στην αβεβαιότητα και στις... αυτοκτονίες! 

Προστάτευσαν τις τράπεζες και τους πλούσιους που ''ταίζουν'' τα διεφθαρμένα κόμματα 
(ΠΑΣΟΚ, ΝΔ). 'Οχι τον λαό.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ο έρωτας στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου

- της Γιόλας Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου*

Το άρθρο αυτό το αφιερώνω με πολλή συγκίνηση στη ΜΝΗΜΗ του Επίκουρου Καθηγητή της Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Κατσή, εκλεκτού συναδέλφου και φίλου μου, ο οποίος έφυγε τόσο πρόωρα από κοντά μας, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στον χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών, και μια βαθύτατη θλίψη στην ψυχή όλων εκείνων που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ

Έρωτα, κύμα φωτεινό στη θύελλα των σκιών,

Εσύ δικαιώνεις τη ζωή γκρεμίζοντας τα ερέβη·

πάνω απ’ το σάλο υψώνεσαι, λαμπρόχρωμη αλκυών,

και των ματιών Σου η θαλπωρή το πέλαγο ημερεύει.

………………………………………………………..

Στης λογικής το πρόσταγμα η καρδιά δε θ’ αντιδρά,

σάρκα και νους θα δένονται στην άρπα Σου ένα τέλι

κι από τα δάση των ξανθών βλεφάρων Σου φαιδρά

θα βλέπουν οι έκθαμβοι άνθρωποι: τον Ήλιο ν’ ανατέλλει.

Είναι η πρώτη και η τελευταία στροφή ενός ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου με τίτλο Ωδή στον Έρωτα. Η μεγάλη έκταση του ποιήματος, αποτελούμενου από 41 τετράστιχες στροφές (δηλαδή 164 συνολικά στίχους), δεν μας εκπλήσσει, αφού ο έρωτας αποτελεί για τον Ρίτσο μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης, ένα σύνηθες μοτίβο στο τεράστιο σε ποσότητα και ποιότητα ποιητικό του έργο. ...

Έλληνας...1500 Χρόνια απαγορεύονταν αυτή η λέξη με ποινή θανάτου

 

Του Θωμά Ηλιόπουλου* 

 

Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται. Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην eλληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα. 

Το όνομα Έλληνας

 ήταν απαγορευμένο

 επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.

Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του. ...

Γιάννης Ρίτσος: «Ανάβω στίχους για να ξορκίσω το κακό στη χώρα»

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε σαν σήμερα, την 1η Μαϊου του 1909.

«(…) να μην κάνεις κατάχρηση της εξουσίας που σου δόθηκε στ’ όνομα του μεγαλύτερου ιδανικού της ελευθερίας,

να μην κάνεις κατάχρηση περιαυτολογίας στ’ όνομα του αντιατομισμού,

να μην κάνεις αγώνα προσωπικής επικράτησης στ’ όνομα της σεμνής, ανώνυμης μάζας (…)».

Με τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Μίκη 

    «Ανάμεσα σε τόσες νύχτες, τόσους βράχους, τόσους σκοτωμένους – είπε – εσύ Επανάσταση, μας άνοιξες τις φαρδιές λεωφόρους/ για μια πανανθρώπινη συνάντηση. (…)/ 

    Αν τίποτ’ άλλο δεν κερδίσαμε, – είπε – μάθαμε τουλάχιστον/ πως αύριο θα συναντηθούμε (…)»

Με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Λάκη Χαλκιά

    «Δε θέλαμε να πεθάνουμε. Κανένας δεν ήθελε να πεθάνει./ Δεν ήταν εύκολο – μην πεις – δεν ήταν εύκολο.(…)/ Ο Αλέκος είπε:

Ελένη - Γλύκατζη Αρβελέρ: Η Πόλις χθες και σήμερα (Λαμία 28-5-2011) - VIDEO - Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Άλωση: «Κερκόπορτα;_Αστεία_πράγματα»

Από το πλούσιο αρχείο μας: 
Η Ελένη Γλύκατζη-Aρβελέρ στη Λαμία 28-5-2011
Σε μία αποκλειστική παραγωγή του 114news.

Σχετικό: Ελένη - Γλύκατζη Αρβελέρ: Η Πόλις χθες και σήμερα

Οι «Βυζαντινές Αναδρομές 2011» αποτελούν αφιέρωμα στην εξέχουσα προσωπικότητα του Ευρωπαϊκού Ακαδημαϊκού στερεώματος, την πρώτη γυναίκα Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, την Μικρασιάτισα Βυζαντινολόγο, την επίτιμη Δημότη του Δήμου Λαμιέων και επίτιμη Πρόεδρο της Ένωσης Μικρασιατών Λαμίας, την κυρία Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, η οποία θα αναπτύξει το θέμα: 

« Η Πόλις χθες και σήμερα». ...
Η χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Λαμίας, υπό την διεύθυνση του μαέστρου κου Μιχαήλ Παπαπέτρου, συμβάλλει στις «Βυζαντινές Αναδρομές 2011» ερμηνεύοντας τραγούδια του συνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη για την Πόλη προς τιμήν της Πρέσβειρας του Ελληνικού πνεύματος.

Για τα "Στοχαστικά Γονατογραφήματα"

Νάσος

  

 Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Άλωση:

«…ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία…»

Παγκόσμια Μέρα Ποίησης η σημερινή. 

 Ανάμεσα στις διαχρονικές δημιουργίες του οικουμενικού Τούρκου ποιητή Αζίζ Νεσίν το – οδυνηρά επίκαιρο – ποίημά του «Σώπα, μη μιλάς» 

(η συγκλονιστική απαγγελία από την Μαριέττα Ριάλδη):

 

«Γύφτε λαέ, άκουσέ με!… Το πρωτόσταλτο είμαι/

σημάδι από την πλάση που θάρθει-/

κ’ ύστερα κι από ποιους καιρούς και χρόνια πόσα!/

Ένας εγώ, και ζω για χίλιους./

Γύφτε λαέ, άκουσέ με…- δε σου μίλησε/

προφήτης σου ποτέ σαν τη δική μου γλώσσα! (…)

Ο Νόμος, όταν απ’ τη γνώμη του σοφού/

δε δίνεται σαν κάτι τι θεόσταλτο,/

στραγγουλιστής και πνίχτης είναι ο Νόμος!/

Πνοή του Νόμου, που τα πάντα κυβερνά,/

μέσα μας είν’ εμάς ο Νόμος, αητομάτης!/

Νόμος, εμάς, νυχτοήμερα και πάντα, ο δρόμος!/ (…)

Εμείς δε γονατίσαμε σκυφτοί/

τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού,/

σαν τα σκουλήκια που πατεί μας/

μα για ν’ αντισταθεί με το σπαθί,/

βρέθηκε σαν πολύ στοχαστική/

και σαν πολύ ονειρόπλεχτη η ψυχή μας./ (…)»

                                                                   Κωστής Παλαμάς

***

«Γράφω για κείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν...

Οι Ολυμπιακοί αγώνες, ο τράγος του Σικελιανού και η ανάσταση του πεθαμένου (επαναπροσδιορισμός για μια νεα εποχή)

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

Τον 6^ο π.Χ. αιώνα, ο Σόλων αντιδρούσε στους Ολυμπιακούς αγώνες, διότι όπως έλεγε, «η πολιτεία ξόδευε γι’ αυτούς πολλά ενώ είχε αλλού να δώσει». Την ίδια εποχή οι μικρασιάτες Ίωνες σταμάτησαν να μετέχουν, διότι όπως έλεγαν, «οι αγώνες έδιναν αξία στις σωματικές και αγνοούσαν τις πνευματικές δυνάμεις». Τι συμβαίνει; Στις παραμονές της κλασικής εποχής, υπάρχουν Έλληνες, και δη σημαντικοί, που αντιδρούν στους Ολυμπιακούς αγώνες;

Για κάποιους που έχουν εισδύσει στα βαθύτερα της ιστορίας, ξέρουν πως η λεγόμενη «κλασική εποχή» είναι το μαυσωλείο μιας προγενέστερης «χρυσής εποχής»  δυο χιλιάδων χρόνων. Στην ουσία οι Ολυμπιακοί αγώνες που θεσπίστηκαν το 776 από τους Δωριείς, αποτελούν ταφικά μνημόσυνα της εποχής των Ομηρικών προγόνων τους, Μυκηναΐων (που σχετίζονται με των Κρητών και αυτών μάλλον με τους Αιγαιοπελαγίτες). Οι Ολυμπιακοί αγώνες ξεκίνησαν ως αγώνες μνημοσύνης και εκτίμησης.

Δικαίως λοιπόν η «μάνα της Δημοκρατίας», ο Σόλων, διαμαρτυρόταν σε εποχές νέας αρχής ότι η πολιτεία ξόδευε για αυτούς πολλά, όπως και οι Ίωνες που έψαχναν την ίδια περίοδο την ουσία της ζωής πέραν από τις έννοιες των κοσμοειδώλων. Κατά τους προσωκρατικούς στοχαστές, οι Ολυμπιακοί αγώνες αποτελούσαν ένα δείκτη σεβασμού των αξιών μιας ζωής που χάθηκε. Χωρίς υπερβολή, η κλασική εποχή προκύπτει το κύκνειο άσμα μιας παλαιότερης, πραγματικά μεγαλύτερης σε αξίες, αλλά χωρίς ανάλογα ευρήματα - κτερίσματα.

Όταν η Ευρώπη με πρωτεργάτη τη ρομαντική Γαλλία έφτασε σε μια δύσκολη καμπή που χρειαζόταν πρότυπα ηρώων του Ομήρου μετά την ήττα της από τους Πρώσους, προσπάθησε να τα συστήσει μέσα από την επαναφορά των Ολυμπιακών αγώνων, ως εκπρόσωπο του μεγάλου, του ωραίου και του αληθινού. Στην ουσία όμως έκανε ένα μνημόσυνο στον αρχαιοελληνικό κόσμο, μη ανασταίνοντας όμως αυτές καθ’ εαυτές τις Ομηρικές αξίες, μοιάζοντας με τον τράγο του Σικελιανού που κοιτάζει προς τη θάλασσα μηρυκάζοντας τα χείλη, μη πιστεύοντας πως ο Διόνυσος και Πάνας πέθαναν. ...

Εμφύλιος και Έλληνες! Το "κουσούρι" που έστειλε τον Κολοκοτρώνη φυλακή! - VIDEO

"Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι ... Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι,και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη." Κωστής Παλαμάς 

Έχουμε τον “εμφύλιο” μέσα μας, εμείς οι Έλληνες; Δεν μπορεί να μην το σκεφτείς ,διαβάζοντας την ιστορία μας ,αλλά και ζώντας το σήμερα. Η κρίση έχει αναδείξει αυτή την “άρρωστη” πτυχή της εθνικής μας ιδιοσυγκρασίας. Δεν είναι κάτι νέο,αλλά πάντα θέλουμε να πιστεύουμε ότι το ΄χουμε ξεπεράσει.

Από την ανάσταση του Έθνους το 1821 , το “κουσούρι” αυτό μας βασανίζει και μας κρατά πίσω. Σαν σήμερα το 1825 εμείς οι Έλληνες συλλάβαμε και φυλακίσαμε …τον Κολοκοτρώνη. 

Για πρώτη φορά, γιατί ακολούθησε κι άλλη το 1833!

Διαβάστε την ιστορία. Έχει τη σημασία της και ίσως μας κάνει όλους να σκεφτούμε ότι το ζητούμενο ειδικά αυτή τη περίοδο δεν είναι “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”, αλλά να μπορέσουμε όλοι μας να θρέψουμε τις δικές μας “κατσίκες”.

Πως και γιατί …φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη:

Η «άλλη Ελλάδα» είναι πάντα εδώ!

Χρέη, ανεργία, αβάστακτοι φόροι, επιτήδειοι και λαμόγια που τρυπώνουν παντού και βασιλεύουν σε βάρος της κοινωνίας και της χώρας, εισβολή εποίκων από κάθε γωνιά της γης, Μαυρογιαλούροι κάθε κομματικής και συνδικαλιστικής απόχρωσης, τοκογλύφοι και επίσημοι «δανειστές» που συνωστίζονται να μας «βοηθήσουν» ώστε να αρπάξουν τον πλούτο μας σε τιμές ευκαιρίας και μια απίστευτη δημόσια γραφειοκρατία που βασανίζει καθημερινά την ζωή χιλιάδων πολιτών που πέφτουν στα νύχια της. Αυτή είναι η μία πλευρά της σημερινής Ελλάδας, η αποκρουστική και ανάλγητη, που προβληματίζει έντονα κάθε σκεπτόμενο Έλληνα, κάθε έντιμο νέο άνθρωπο.

Υπάρχει όμως και μια άλλη Ελλάδα που υπάρχει ακόμα, που συνεχίζει να δημιουργεί και να αντιστέκεται σθεναρά στην μιζέρια και στις αφόρητες συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Μια Ελλάδα διαχρονική που δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.

Με μια γλώσσα που δίκαια αποτελεί την «μητέρα των γλωσσών», που διαθέτει απύθμενο πλούτο λεξιλογίου, γραμματικής  και συντακτικής δομής, μια γλώσσα που θεμελίωσε πλήθος επιστημών όπως η Ιατρική, η Φαρμακευτική, η Φυσική, η Αστρονομία πάνω στην αρχαία Ελλάδα, μια γλώσσα που στις μέρες μας θεωρείται η μοναδική νοηματική γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών προηγμένης τεχνολογίας.

Με τα Ομηρικά έπη τα οποία αν και γράφτηκαν 2.800 χρόνια πριν, διδάσκονται σήμερα σε όλα τα σχολεία της Ευρώπης –και όχι μόνο.

Με τις βαθιές ρίζες που δημιούργησαν τα έργα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη τα οποία παραμένουν ακλόνητα θεμέλια της διαχρονικής φιλοσοφικής σκέψης. Με τα ποιητικά αριστουργήματα του νεοελληνικού πολιτισμού...

Γ. ΡΙΤΣΟΣ: «ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΛΕΣ ΟΛΑ ΤΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΩΣ…»

«Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη.
Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως».

——–
Σε κάθε βήμα, πρόσεχε, κάτου απ’ το χώμα
ζούνε οι νεκροί μας, ζούνε οι σκοτωμένοι μας,
μην τους χτυπήσεις την καρδιά με το βήμα σου, πρόσεχε,
γιατί αγρυπνάνε πάντα οι σκοτωμένοι,
γιατί ακούνε οι σκοτωμένοι,
οι σκοτωμένοι βλέπουν και κρίνουν.
——–
Δεν έχω καιρό να κουραστώ. Δεν έχω καιρό να σταυρώσω τα χέρια μου.
Δεν έχω καιρό να μην αγαπώ, να μη μισώ, να μη θέλω, να μη σκοτώνομαι.
Δος μου το χέρι σου- κι απ’ την αρχή- μιαν άλλη αρχή.
——–
Κάποτε θ’ ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου. Μην ξεχνάς.
Περπάτα.
——–
Βήματα, βήματα,
βήματα σαν τις σάλπιγγες της δικαιοσύνης,
βήματα σαν τα τύμπανα της ελπίδας,
είμαστε πολλοί, είμαστε όλοι,
βήματα που βαδίζουν σίγουρα στο μέλλον.
Ο ήλιος είναι το ζήτω του λαού καρφωμένο στο διάστημα,
ετούτες οι φωνές θα μείνουν τυπωμένες στην πρόσοψη της ιστορίας,
ένας δεν έχει χέρια- του φυτρώνουν φτερά,
ένας πηδάει τη μάντρα,
τα λεωφορεία σταμάτησαν μπρος σ’ ένα τείχος από ζήτω,
τρέχουνε τα καρότσια των αναπήρων σπρωγμένα από τα ζήτω,
η ευτυχία λοιπόν δεν είναι παραμύθι- περπατά.
——–
Ακούστε πώς σφυρίζει τούτος ο άνεμος.
Είναι μεγάλος τούτος ο άνεμος, είναι χαρούμενος
φεγγοβολάει από χιλιάδες περιστέρια
φεγγοβολάει από τα μάτια των ηρώων μας
φεγγοβολάει απ’ τη θυσία, απ’ την ελπίδα και το μέλλον.
Χρειάζονται χιλιάδες στόματα μαζί για να τον πούνε αυτόν τον άνεμο.
——–
Ετούτος ο λαός δε γονατίζει
παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.

Και αν είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη. Μια φορά κανείς πεθαίνει.

από τις «Γειτονιές του κόσμου»

Σπουδαίος και πολυγραφότατος Έλληνας ποιητής, με διεθνή απήχηση, που ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ‘30. Ο «Επιτάφιος», η «Ρωμιοσύνη» και η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» είναι τρία από τα πιο γνωστά έργα του. Το 1975 προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. ...

Η περίφημη ανθρωποκεντρική Θεία Κωμωδία και το μεγάλο ταξίδι του Δάντη - Dante e il gran viaggio

Oμεγαλύτερος Ιταλός ποιητής και φιλόσοφος του Μεσαίωνα και ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, ο Δάντης Αλιγκιέρι, γεννήθηκε την 1η Ιουνίου του 1265 και πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 1321. 

Ο Δάντης έμεινε περισσότερο γνωστός για το επικό του ποίημα Commedia, το οποίο μετονομάστηκε σε Θεία Κωμωδία (La Divina Commedia). Επηρέασε βαθιά όχι μονο τη θρησκευτική φαντασία αλλά και όλες τις επόμενες αλληγορικές κατασκευές στη λογοτεχνία.

Ο Δάντης στη Θεία Κωμωδία περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο, το φανταστικό ταξίδι του στον Άδη, το οποίο ξεκινά – κατά την πιθανότερη εκδοχή – την Μεγάλη Παρασκευή του 1300, στις 8 Απριλίου και ενώ ο Δάντης είναι τριάντα πέντε ετών. 

Το ταξίδι παρουσιάζεται ως αληθινό, κυρίως μέσω της χρήσης πλήθους στοιχείων που παραθέτει ο Δάντης σχετικά με αυτό και των λεπτομερειών που δίνονται με πολύ μεγάλη ακρίβεια. 

Κατά το πέρασμά του από την Κόλαση και το Καθαρτήριο, ο ποιητής συνοδεύεται από τον δάσκαλό του Βιργίλιο, ενώ η πορεία του στον Παράδεισο γίνεται με την παρουσία της Βεατρίκης, ο χαρακτήρας που αντιπροσωπεύει το γυναικείο πρότυπο κατά τον Δάντη και βασίζεται πιθανότατα στη Βεατρίκη Πορτινάρι, υπαρκτό πρόσωπο στη ζωή του.

Η περίφημη κόλαση του Dante:

Εσείς αγανακτισμένοι ; Εγώ εξοργισμένος..

Λέει ο Νίκος aka AATON  απ το Τορόντο του Καναδά :
Η ΕΛΛΑΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ
Πήγα στο καφέ Φραπέ το Σάββατο το απόγευμα, κάτι που συνηθίζω να κάνω σχεδόν κάθε μέρα, και λίγο πριν πάω στο μαγαζί για τραγούδι.
Κοίταξα γύρω μου άξαφνα σαστισμένος.
Άκουσα νεανικές φωνές, να μιλάνε πεντακάθαρα Ελληνικά.
Δεν είναι προφορά αυτή παιδιών που μεγάλωσαν και ζουν χρόνια στον Καναδά, αυτά ήταν νεοφερμένα παιδιά απο την πατρίδα, δεν με γελούσαν τα αφτιά μου.
Κοίταξα τα πρόσωπα των παιδιών.. παντελώς άγνωστα. Και ήταν πολλά.. δεν ήταν ένα και δύο..
Σε έναν μικρό χώρο, όπως είναι το Τορόντο και η ελληνική παροικία της οδού Danforth, σίγουρα γνωρίζεις τα πρόσωπα όσων κυκλοφορούν εκεί, είτε τους γνωρίζεις, είτε όχι.
Τα άτομα που έβλεπα αυτή τη φορά, δεν ήταν απο εδω.
Σηκώθηκα και τους πλησίασα.
Με συγχωρείτε, έχετε έρθει πρόσφατα απο Ελλάδα;
Ναι, μόλις τρεις ημέρες, μου απάντησαν.
Πιάσαμε συζήτηση. Νέα παιδιά, μορφωμένα, πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, πήραν των ομματιών τους και ξενιτεύτηκαν, μην έχοντας στην ίδια τους την πατρίδα, πουθενά στον ήλιο μοίρα.
Απογοητευμένα, πικραμένα, δίχως χαμόγελο στα χείλη, με την αγωνία του αύριο στα μάτια, με την νοσταλγία έντονη στα πρόσωπά τους για τους δικούς τους και τον τόπο τους, με τον φόβο του αν τα καταφέρουν να μείνουν, συζητούσαν μαζί μου τα προβλήματα που τους ανάγκασαν να φύγουν απο την Ελλάδα.
Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες..

Γιατί Εξοχότατε ολοφύρεστε;;;; (Ανοικτή Επιστολή)

Η παρακάτω δημοσίευση δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις θέσεις του παρόντος ιστολογίου, παρόλα αυτά υπάρχουν αρκετά σημεία (με αναφορές στο ελληνικό σύνταγμα) με τα οποία συμφωνούμε και (αποδεχόμαστε) το σκεπτικό των επιχειρημάτων του αποστολέα.

Νάσος

Αθήνα 30^η Οκτωβρίου 2011

Γιατί Εξοχότατε ολοφύρεστε;;;;

Εξοχότατε,

Υπακούοντας στην επιταγή της ακροτελεύτιας διατάξεως του Συντάγματος [άρθρο 120 παρ. 4] που προσδιορίζει ότι: « Η τήρηση τον Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον ....» αφ' ενός, της παραγράφου 2 του άρθρου αυτού η οποία ορίζει ότι: « Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων » αφ' ετέρου, ως και της Διατάξεως του Άρθρου 1 παράγραφος 3 του Συντάγματος κατά την οποίαν: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους» και της παραγράφου 2 του άρθρου αυτού κατά την οποίαν: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία», σας αποστέλλω, για άλλη μια φορά, τμήμα της από 27-04-2009 προς Υμάς εξωδίκου μου για να μην ολοφύρεστε ως να μην είσθε Εσείς ο έχων την αποκλειστική ευθύνη των κατά την 28^η Οκτωβρίου 2011 τεκταινομένων τα οποία ευλόγως, σύσσωμος ο Λαός ανά την επικράτεια, και όχι μερίδα αυτού, επικρότησε εφαρμόζοντας αυθόρμητα τις διατάξεις του Άρθρου  52 του Συντάγματος κατά το οποίο: «Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση.» ...

«ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ;»

  

Η παρούσα παρέμβασή μου στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι, ως Έλληνος πολίτου, στηρίζεται επί της Διατάξεως του Άρθρου 1 και μάλιστα αφ’ ενός μεν της παραγράφου 3 του Συντάγματος κατά την οποίαν: «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους….», αφ’ ετέρου δε της παραγράφου 2 αυτού κατά την οποία: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία».

Επειδή οι ανωτέρω θεμελιώδεις διατάξεις παραβιάζονται ασυστόλως και κατ’ εξακολούθηση, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, θεμελιωτικό της βασιμότητος της παρούσης παρεμβάσεώς μου τυγχάνει όχι μόνο η υπερσυνταγματικής δυνάμεως αξιακή ρήτρα: «Υπέρ πάντων Νόμος είναι η σωτηρία του Έθνους και του Λαού», «salus populi suprema lex esto» αλλά και η, κατά τον αλήστου μνήμης συνταγματολόγο, Αλέξανδρο Σβώλο παρακαταθήκη: «Η εκτέλεσις του καθήκοντος απέναντι στον Λαό δεν πρέπει να έχει όρια.» Επίκαιρες οι ρήσεις και επιβεβλημένη η εφαρμογή τους. Γεννάται όμως το ερώτημα: «Θα αρθούν - έστω και αργά - στο ύψος των περιστάσεων εκείνοι που οφείλουν να το πράξουν;»

Η προσπάθεια της «ελληνικής» πολιτείας και των οργάνων της να καταστρατηγήσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών μέχρις οριστικής καταργήσεώς των, είναι εμφανέστατη ειδικά σήμερα που προς την κατεύθυνση αυτή δρουν συνεργαζόμενες και οι τρεις «ανεξάρτητες» εξουσίες του ελληνικού πολιτεύματος: νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία, έχοντας μάλιστα επιδοθεί σε αλληλοδιαπλεκόμενη άμιλλα για την ταχύτερη απογύμνωση της ελληνικής «εννόμου τάξεως», από κάθε δημοκρατικό περιεχόμενο και βέβαια, από την προτεινόμενη ΔΗΘΕΝ αναθεώρηση του Συντάγματος στην δικαστική καταστολή των κοινωνικών αγώνων, τη συνεχή περιστολή των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, με τον άθλιο και αντισυνταγματικό νόμο για τις κάμερες και την προώθηση της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης, έως την πρόσφατη αμείλικτη βία των δυνάμεων της τάξης, μεταπηδώντας έτσι από την κοινοβουλευτική δημοκρατία στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, με απρόβλεπτες προς το παρόν διαστάσεις και διάρκεια. ...

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του...

«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».

Πόση αλήθεια κρύβουν αυτοί οι στίχοι του Δ. Σολομού!

Μικρός προφήτης έρριξε σε κορασιά τα μάτια,
και στους κρυφούς του λογισμούς χαρά γιομάτους είπε:
«Κι αν γιά τα μάτια σου Καλή, κι αν γιά την κεφαλή σου,
κρίνους ο λίθος έβγανε, χρυσό στεφάνι ο ήλιος,
δώρο δεν έχουνε γιά Σέ και γιά το μέσα πλούτος.
Ομορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος.

Σε όλο το έργο του ο Σολωμός εκήρυξε τις αθάνατες αξίες της ζωής: Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Αλήθεια, Θρησκεία, Αγάπη, Χρέος. Χρέος προς τον εαυτό μας, χρέος προς την πατρίδα, χρέος προς τον πλαϊνό μας, χρέος προς την Ανθρωπότητα. Με αυτές τις αξίες, που είναι ακατάλυτες δυνάμεις εμεγαλούργησε ανέκαθεν το Ελληνικό Εθνος και με αυτές τις δυνάμεις θα μπορέσει να μεγαλουργήσει και πάλι, έστω κι αν δεν έχει την υλική δύναμη των μεγάλων κρατών. Και ο Σολωμός, γιά να μεταχειριστούμε μιά δική του φράση: «από το βασίλειο της Αλήθειας και της Αγάπης όπου βρίσκεται, θα εξακολουθεί να μας κάνει καλό σε ό,τι έχουμε πιό ευγενικό». 

πηγή: nektar

 "Στοχαστικά Γονατογραφήματα"


"Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι ... Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι,και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη." Κωστής Παλαμάς

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα τού '21 - Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα
ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι
και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι
λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!

Κωστής Παλαμάς

Το Ναύπλιο την ημέρα της δολοφονίας του Καποδίστρια

Στις 8 Οκτωβρίου 1831,* ο μεγάλος κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην υπηρεσία της πατρίδος του, έπεφτε νεκρός από ελληνικές, δυστυχώς, σφαίρες. Πολλοί έγραψαν για τον τραγικό θάνατο του. Μεταξύ αυτών είνε και ο Ιταλός Τζεκκίνι.

Γιατρός κι αυτός, είχε σπουδάσει στην Ιταλία μαζί με τον Καποδίστρια,  ο οποίος όταν γίνηκε κυβερνήτης, τον κάλεσε κοντά του ως γιατρό του. Ο Τζεκκίνι συνεδέετο στενώτατα με τον κυβερνήτη. Στο πολύτιμο δε, για την ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, βιβλίο του «Εικόνες της Νεωτέρας Ελλάδος» αφιερώνει ένα σημαντικό κεφάλαιο στη δολοφονία του φίλου του.

Ο Τζεκκίνι πέρασε το βράδυ της εβδόμης Οκτωβρίου – της παραμονής δηλαδή της δολοφονίας – στην Τύρινθα, όπου τον είχαν καλέσει να δη έναν άρρωστο. Την άλλη μέρα το πρωί ξεκίνησε νωρίς – νωρίς για το Ναύπλιο, που απέχει δυο μίλια από την Τύρινθα. Ασυνήθιστη όμως κίνησις επικρατούσε στους εξοχικούς δρόμους και πολλοί άνθρωποι έτρεχαν σ’ αυτούς τρομαγμένοι και λυπημένοι. Ο Τζεκκίνι ρώτησε ένα απ’ αυτούς γνωστό του τι συνέβαινε κι αυτός του απάντησε ότι σκότωσαν το Καποδίστρια. ...

Παρουσίαση βιβλίου: “Versos Sencillo” José Martì...

“Versos Sencillo” JoséMartì

Jaime Svart Άννα Καραπά

  

Κυριακή 3 Οκτώβρη, 15:30

Τεχνόπολις Γκάζι - κτίριο Δ10 - Αίθουσα "Κωστής Παλαμάς"

Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Κούβας στην Ελλάδα

3 ottobre 2010  nel  marco  de  la  feria  del  libro  latinoamericano  GAZI TECHNOPOLIS  lancio  del  libro  VERSOS  SENCILLOS APLI  STIJI  VERSI  SEMPLICI  del...

Όταν ο Καζαντζάκης αποκάλεσε τον Μάρκο Βαφειάδη «Μαραθωνομάχο» – Ποιούς χαρακτήρισε «κόκκινα πρόβατα»

   [Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!]

Νίκος Καζαντζάκης
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για…«τον Βίο και την Πολιτεία» του Νίκου Καζαντζάκη αλλά μάλλον την πιο κατατοπιστική ερμηνεία για την ιδεολογική του ιδιοσυγκρασία την εξέφρασε ο στενός του φίλος Παντελής Πρεβελάκης το 1965. «Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι ο Καζαντζάκης ήταν ταυτοχρόνως κομμουνιστής, φασίστας, μαοϊκός, σοσιαλιστής και εθνικιστής! Από αυτή την άποψη, το βασίλειό του δεν ανήκε στον κόσμο αυτό».

– Και δε φοβάσαι μη σε πουν φασίστα;
– Γιατί να φοβηθώ; Μήπως δεν με είπαν και κομμουνιστή; Και δεν μπορώ να είμαι ποτέ μήτε το ένα μήτε το άλλο. Γιατί είμαι άνθρωπος ελεύθερος. Και είμαι ελεύθερος γιατί δεν είμαι άνθρωπος ενεργείας και δεν έχω ανάγκη, για να δράσω, από δόγματα και βεβαιότητες και πρακτικούς συλλογισμούς…
Το 1907 ο Νίκος Καζαντζάκης εγγράφεται στη μασονική στοά και φεύγει για σπουδές νομικής στο Παρίσι.
Τον Μάϊο του 1919 ο Ελ. Βενιζέλος διορίζει τον Καζαντζάκη γενικό διευθυντή στο Υπουργείο Περιθάλψεως και του αναθέτει, μαζί με τον δικηγόρο Γιάννη Αγγελάκη κι άλλες προσωπικότητες, μια δύσκολη εθνική αποστολή, τον επαναπατρισμό 100.000 ελλήνων του Καυκάσου που κινδύνευαν από τους μπολσεβίκους ...

Η αρχαία ψυχή ζη μέσα μας αθέλητα κρυμμένη, ο Μέγας Παν δεν πέθανεν, όχι, ο Παν δεν πεθαίνει!

21 Δεκεμβρίου: Η γιορτή του ανίκητου Ηλίου και της αναγέννησης! («Dies_Natalis_Solis_Invicti»)

.

Η αρχαία ψυχή ζη μέσα μας αθέλητα κρυμμένη, ο Μέγας Παν δεν πέθανεν, όχι, ο Παν δεν πεθαίνει!

(Kωστής Παλαμάς)

Σήμερα 21 Δεκεμβρίου είναι το Χειμερινό Ηλιοστάσιο!

Η μεγάλη και αρχαιότερη γιορτή των Ευρωπαίων και Ελλήνων. 

Σήμερα το βράδυ όσοι τιμούμε τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ παραδόσεις αντί των μοντέρνων εορτασμών, γιορτάζουμε την αναγέννηση του κόσμου και της ζωής, ανάβοντας φωτιές στην ύπαιθρο ή φανάρια και πυρσούς στα σπίτια. Αυτή η αρχαιότατη παράδοση έχει επιβιώσει μέσα από όλες τις θρησκείες. 

Αξίζει λοιπόν να κάνουμε μία αναφορά, παραθέτοντας κάποια κείμενα σχετικά:

Το Ελληνικό «Τριέσπερον» ή Ηλιούγεννα

Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι πρόγονοί μας εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον», μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους (ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ'όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου. Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).

Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον» επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου) από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»).
Η «Ημέρα της Γεννήσεως του Ανίκητου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»), η στιγμή δηλαδή που ο ακατάβλητος Ήλιος, έχοντας θριαμβεύσει επάνω στο σκοτάδι της «bruma»...

Ποια είναι η ωραιότερη λέξη της ελληνικής γλώσσας

«Ποία είναι η ωραιοτέρα λέξις της ελληνικής γλώσσης;»αναρωτιόταν ο Πέτρος Χάρης (Ιωάννης Μαρμαριάδης 1902-1998) πριν από περίπου 80 χρόνια και ξεκινούσε ένα όμορφο δημοσιογραφικό παιχνίδι, δημοσιεύοντας τις απόψεις των σπουδαιότερων λογοτεχνών, δημοσιογράφων αλλά και πολιτικών της εποχής· μιας εποχής κατά την οποία κυρίως ο κόσμος των Τεχνών και των Γραμμάτων ερωτοτροπούσε με τη γλώσσα μας, επηρεασμένος σαφώς από την εθνική πολιτική και τον αστικό εκσυγχρονισμό της σχολικής γνώσης που διαμόρφωνε τη νέα ελληνική γλώσσα.

Nομοσχέδια και γλωσσο-εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις από το 1913 και εντεύθεν, καθώς και το νεοφιλελληνικό γλωσσικό κίνημα που αναπτύχθηκε στο εξωτερικό –κυρίως στη Γαλλία με αιχμή την ίδρυση του Ινστιτούτου της Σορβόνης (1920) από τον Hubert Pernot (1870-1946)– έδιναν νέες διαστάσεις στην ευρεία κατανόηση και διάδοση του ελληνικού πνεύματος τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη.

Στην Ελλάδα ο Π. Χάρης, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι στον τόπο μας ακόμη και η καθημερινή γλώσσα χώριζε τους ανθρώπους σε στρατόπεδα, καλούσε τους διανοούμενους να απαντήσουν.

Έτσι, ο Κωστής Παλαμάς απάντησε ότι η ωραιότερη λέξη είναι ο...