Ο ουσιαστικός χωρισμός των λειτουργιών δηλαδή η διάκριση των ενεργειών γενικά της Πολιτείας σε τρεις κατηγορίες: νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική[8] έχει χαρακτήρα καθαρά θεωρητικό και φιλοσοφικό, αν δεν ανατεθεί η κάθε μία από τις λειτουργίες αυτές σε ιδιαίτερο όργανο.[9] Αυτό παρατηρήθηκε από τον πρόδρομο της Πολιτείας δικαίου (Μοντεσκιέ), ο οποίος στο βιβλίο του «Περί του Πνεύματος των νόμων» (1748), διατύπωσε την αντίληψη ότι οι εξουσίες, όταν είναι συγκεντρωμένες σε ένα μόνο πρόσωπο, οδηγούν στην κατάπνιξη της ελευθερίας και ότι ο χωρισμός των λειτουργιών και η κατανομή τους σε διάφορες αρχές υπαγορεύεται από την ίδια τη φύση του Κράτους.[10]
Ο σοφός λαός μας έχει πολλά δίκαια όταν λέει: "
Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει", όταν αναφερόμαστε σε καταστάσεις που φαίνεται ότι κάποιος προσφέρει κάτι αλλά, τελικά, αυτός ωφελείται, όπως για παράδειγμα με το μισθό των βουλευτών (αποζημίωση τον λένε οι ίδιοι αλλά τον εντάσσουν με τα ευεργετήματα του μισθού και όχι ως αυτόνομη αντιμισθία) τον αποφασίζει η Βουλή, δηλαδή "
Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει"!!! Βέβαια αυτός που κερνάει χρησιμοποιεί "
ξένα κόλλυβα", όπως μας λέει μία άλλη λαϊκή παροιμία, για να επιστρέψει σε αυτόν το "
ευεργέτημα" της προσφοράς ή αλλιώς σε απλά ελληνικά η διαπλοκή των κοινών συμφερόντων και
συναλλαγών. Και όλα αυτά μετά από μία δυσβάστακτη φορολογία στο πενιχρό εισόδημα ενός λαού που υποτίθεται ότι προστατεύουν όλοι αυτοί οι δήθεν "υπηρέτες" που έχουν ταχθεί δήθεν να τον υπηρετούν.
Βέβαια στην Ελλάδα όλα γίνονται στραβά και "ανέσωστα" και για αυτό οι παροιμίες κυριαρχούν στο λαϊκό αίσθημα με την υποσημείωση ότι αντί να προβληματίζουν, να συνετούν, να διδάσκουν και να διορθώνουν τα κακώς κείμενα, για τα οποία όλοι μας έχουμε και μία διαφορετική άποψη, τις περισσότερες φορές, ίσως διαφορετική, αλλά που εάν εισακούονταν, πιθανόν και κατά την άποψη μας, θα είχαν επιλυθεί πολλά από αυτά. Εδώ υπάρχει και το πρόβλημα που περνάει ως μικρόβιο από αυτό που ονομάζεται μικρο συμφέρον και μάλιστα εκτός από ταξικό είναι κυρίως συντεχνιακό και φθάνει στα προσωπικά όρια του ατομικισμού. Συνήθως πίσω από όλα αυτά κρύβεται ανερυθρίαστα η σκοπιμότητα με την αλαζονεία της διαφορετικής τάξης και ο επικίνδυνος ρατσισμός του δήθεν ανώτερου ή και ανώτατου πνευματικού επιπέδου και της κυρίαρχης τάξης των δυνατών.
Το κόλπο της δήθεν διάκρισης των εξουσιών καλά κρατεί.
Η νομοθετική ταυτίζεται με την εκτελεστική εξουσία, είναι αυτό που έχουμε γράψει και έχει καθιερωθεί, δυστυχώς και από άλλους, το : "
Πρώτα νομοθετούν και μετά αυθαιρετούν". Βεβαίως η διαπλοκή αυτή διορίζει τάχα την ανεξάρτητη δικαιοσύνη!!! Αλλά φευ!!! διορισμένη και ανεξάρτητη μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να την ισχυριστεί ότι μπορεί να υπάρξει ως τέτοια, είναι ακριβώς όπως και αυτά τα αισχρά επινοήματα των δήθεν και πάλι "
Ανεξάρτητων Αρχών" που ξελασπώνουν την κυβερνητική αναλγησία όταν βρίσκεται σε συνταγματικά αδιέξοδα όταν πρέπει να γνωμοδοτήσουν και να παγιώσουν μία κακή αντίληψη ως ορθή. Μέσα σε όλα αυτά τον κυρίαρχο ρόλο τον έχει το λεγόμενο ΣΤΕ που γνωμοδοτεί, όλως τυχαίως τις περισσότερες φορές, ως κυβερνητικό παρακλάδι επιβολής της κυβερνητικής πειθαρχίας πέρα και πάνω από κάθε συνταγματική πρόβλεψη και επιταγή.
Μέσα σε όλα αυτά παίζει και η δεδηλωμένη (μάλλον λερωμένη και ξεπουλημένη θα άρμοζε καλύτερα) και η λεγόμενη "
λαϊκή νωπή" (όπως λέμε φρέσκια) εντολή. Μία εντολή που άλλα έχει δώσει ο ψηφοφόρος και άλλα πράττει η μονοκρατορία του ενός ανδρός ή του λεγόμενου πρωθυπουργού. Για παράδειγμα εάν διαβάσετε τα προγράμματα των άθλιων συνεταίρων
Σαμαρά , (site
ΝΔ),
Βενιζέλου (από το
pasok.gr έχει διαγραφεί) και
Κουβέλη (έχει διαγραφεί) θα
φρίξετε, (από τις ανακολουθίες και τις βρώμικες πολιτικές κυβιστήσεις).
Είναι τα ανεκτέλεστα σενάρια των ταλαντούχων ηθοποιών (εκεί μάλλον έχουν και τάση και έφεση) που ενώ έχουν καταθέσει τα Α εφαρμόζουν τα Β. Είναι η συνήθης κωλοτούμπα της Δευτέρας των εκλογών που ισχύει το "τα κεφάλια μέσα έως την επόμενη εκλογή μας".
Αλλά ας έρθουμε, μετά από όλα αυτά στο θέμα μας: