Να φοράτε πάντα προφυλακτικό ακόμα και στην πίπ@!
Τα πράγματα αλλάζουν και οι άνθρωποι αλλάζουν μαζί με αυτά. Δεν ήσουν ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν δέκα χρόνια πριν και ούτε θα είσαι ο ίδιος δέκα χρόνια μετά. Συναντάς όμως ανθρώπους που δεν έχουν εξελιχθεί ούτε σαν χαρακτήρες ούτε σαν τρόπο σκέψης και που όσο μεγαλώνουν γίνονται ολοένα και πιο ανενεργοί, μίζεροι, ψεύτοσοφοί και φοβιτσιάρηδες, τόσο όσο να συμβιβάζονται τελικά με τα πάντα γύρω τους και να δέχονται παθητικά τη ζωή όπως άθλια εξελίσσεται μέσα στην κρίση.
Γίνεσαι αποθηκευτής φίλων και γνωστών από την μία, αλλά από την άλλη τους χάνεις και αδυνατείς να τους κρατήσεις δίπλα σου ούτε με τα ψέματα, αδυνατείς να τους περιορίσεις στις αλλαγές που διαδραματίζονται στη ζωή τους και αδυνατείς να τους σώσεις όλους επίσης, ακόμα και εάν είναι και συγγενείς α βαθμού.
Για να κρατήσεις όμως ανθρώπους δίπλα σου, πρέπει να τους βοηθάς και όχι να τους χαντακώνεις εγκεφαλικά. Αλλά για να βοηθήσεις τους άλλους πρέπει πρώτα να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Στο αεροπλάνο στις οδηγίες εκτάκτου ανάγκης σου πρώτα λένε να βάλεις την μάσκα οξυγόνου που θα πέσει από πάνω, στον εαυτό σου και μετά να βοηθήσεις άλλους.
Όσο δυνατότερο κάνεις εσύ τον εαυτό σου, τόσο περισσότερους εσύ μπορείς να βοηθήσεις. Υπάρχει μεγάλη διαφορά να είσαι άνεργος και να δίνεις το τελευταίο ευρώ σου σε έναν άστεγο για βοήθεια, από το να ψάχνεις διαρκώς τρόπους για να κάνεις το τελευταίο ευρώ σου δύο, τρία, πέντε και δέκα.
Σε ποια από τις δύο περιπτώσεις λοιπόν γίνεσαι πιο χρήσιμος και σε ποια από τις δύο μπορείς να βοηθήσεις περισσότερο; Στην πρώτη περίπτωση στο τέλος καταλήγετε και οι δύο άστεγοι και στην δεύτερη και οι δύο πιο δυνατοί. Στην πρώτη περίπτωση βοηθάς γιατί το υποσυνείδητο σου λέει να προσφέρεις για να κάνεις τον εαυτό σου να φάνει πιο σημαντικό έναντι του άλλου, ενώ στην άλλη πραγματικά θέλεις να κάνεις και τον άλλο όσο δυνατό όσο είσαι εσύ. Είναι θέμα αλλαγής, είναι θέμα διάθεσης για αλλαγή και ο περισσότερος κόσμος αντιστέκεται σθεναρά ακόμα στην αλλαγή. ...