Η Ελλάδα του Κώστα Μπαλάφα: «Στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου είναι σκαμμένη η ζωή του» [Φώτο και VIDEO]

Κώστας Μπαλάφας (1920-2011)

«Εδώ είναι ένας λαός τρανταχτός που πέρασε διά πυρός και σιδήρου… Αυτόν το λαό φωτογραφίζω». Ο Κώστας Μπαλάφας διέσωσε με τον φακό του την εικόνα μιας Ελλάδας που χάνεται, αποτυπώνοντας με μοναδική τέχνη και ευαισθησία την ζωή, τα τοπία, τους αγώνες, τις συνήθειες και τον πολιτισμό της πατρίδας μας των κατοχικών και μεταπολεμικών χρόνων, μέσα από φωτογραφίες που θεωρούνται πλέον εμβληματικές για ολόκληρες γενιές και εθνική κληρονομιά του λαού μας. 

Ο λόγος του, ζεστός, ταπεινός και ανθρώπινος -όπως ακριβώς έζησε και δημιούργησε και ο ίδιος- συνοδεύει ξεχωριστά τα αριστουργήματα της απαράμιλλης τέχνης του που μας άφησε, ορισμένα από τα οποία προβάλλουμε σε τούτο το ελάχιστο αφιέρωμα, που αποτολμούμε στην μνήμη του, στην αυγή του νέου χρόνου.

Ο φωτογράφος της Ρωμιοσύνης:

Ο δρ Ζιβάγκο φυλακίστηκε στις ΗΠΑ - vid: «Δράμα εποχής με θέμα το θυελλώδη έρωτα δύο νέων στη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο τσαρική και μετέπειτα κομμουνιστική Ρωσία».

«Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου», έγραφε πρόσφατα η «Ουάσινγκτον Ποστ», «η CIA λάτρευε τη λογοτεχνία». Με έναν διεστραμμένο τρόπο, όμως, τα «αγαπημένα» βιβλία των Αμερικανών πρακτόρων δεν επιλέγονταν στο αρχηγείο της υπηρεσίας στο Λάνγκλεϊ αλλά στη Μόσχα.

Για την ακρίβεια, η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών φρόντιζε να τυπώνει χιλιάδες αντίτυπα από όσα λογοτεχνικά έργα λογοκρίνονταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα και στη συνέχεια επιχειρούσε να τα διοχετεύσει κρυφά σε χώρες του ανατολικού μπλοκ αλλά και στην ίδια την ΕΣΣΔ.

Οι λεπτομέρειες της συγκεκριμένης «επιχείρησης», για την οποία ο Λευκός Οίκος είχε δώσει σαφείς εντολές να μην υπάρξει η παραμικρή διαρροή, που θα πρόδιδε την εμπλοκή της αμερικανικής κυβέρνησης, ήρθαν πρόσφατα στο φως μετά τον αποχαρακτηρισμό περίπου 130 διαβαθμισμένων εγγράφων από το αρχείο της CIA. . . .

100 ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΣΩΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (όχι ότι εμείς τα τηρούμε όλα αλλά τα λέμε για σας) ΚΑΘΟΤΙ ΠΛΟΥΣΙΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ.

..Σύνταξη: Δ. Κρασανάκης, καθηγητής 1ου Ενιαίου Πειραματικού Λυκείου Αθηνών

1. Δεν είναι ζήτημα απλώς προσωπικό, αλλά μας αφορά όλους (και όχι: απλά). Απλώς = μόνο. Συμπεριφέρεται απλά (=με απλό, ανεπιτήδευτο τρόπο).

2. Η υπόθεση δεν τον αφορά άμεσα (αλλά έμμεσα) (τροπικό επίρρημα). Να παρουσιαστεί αμέσως (και όχι: άμεσα) (χρονικό επίρρημα).

3. Πιθανώς ή πιθανόν, προηγουμένους, συγχρόνως, κυρίως, ολογράφως, ενδεχομένως, αυτοδικαίως, επομένως (και όχι σε-α).

4. 15 Σεπτεμβρίου ή 15 του Σεπτέμβρη (και όχι: 15 Σεπτέμβρη).

5. Το ουσ. λάθος δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως επιθετικός προσδιορισμός: λανθασμένη άποψη (και όχι: λάθος άποψη).

6. Κακώς χρησιμοποιούνται αδόκιμες λέξεις όπως: νεολαίος, πισωγύρισμα, αντιπαλότητα κλπ.

7. Αποφεύγουμε κατάχρηση δημιουργίας ουσ. σε -ποίηση: ελαχιστοποίηση, ανωτατοποίηση κλπ.

8. Πρόσκληση σε συγκέντρωση (και όχι: κάλεσμα σε μάζωξη).

9. Τα προπαροξύτονα ουδ. ουσ. σε -ο κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα στη γεν. εν. και πλ. (πανεπιστημίου, -ίων, πολέμου, θριάμβου) εκτός από τις λαϊκές λέξεις (σίδερου, αλλά: σιδήρου).

10. Καθιερωμένες λέξεις και φράσεις στην καθαρεύουσα δε μεταγλωττίζονται: Μικρά Ασία, Ερυθρά θάλασσα, Μέλας Δρυμός, η Αριστερά, Λευκός Οίκος, βαρύ ύδωρ, εκδοτικός οίκος, χειμερία νάρκη, Μικρά Άρκτος, η μάστιγα (του αιώνα), η πτέρυγα (της Βουλής), κλάδος (της επιστήμης), σινική μελάνη, δαμόκλειος σπάθη κλπ. . . .

Νίτσε: Πέθανε ο Θεός - Ελλήνισε και διαβάζει ο Δημήτρης Λιαντίνης - VIDEO: Ποιοι έκρυβαν το πτώμα της 27χρονης Αναστάζια

Επιμελείται ο Χρήστος Μαυρόπουλος

Νίτσε: Πέθανε ο Θεός - Ελλήνισε και διαβάζει ο Δημήτρης Λιαντίνης

Από το βιβλίο: ‘‘Η χαρούμενη επιστήμη’’ Στοχασμός 125 - Friedrich Nietzsche.

Μετάφραση του Δημήτρη Λιαντίνη στο βιβλίο ‘’Γκέμμα’’ & Video.

Ο Τρελός

     Δεν έχετε ακουστά για κείνο τον Τρελό, που μέσα στο ντάλα μεσημέρι άναψε ένα φανάρι, όρμησε στη μέση την Αγορά, και άρχισε να φωνάζει:

     «Ψάχνω για το θεό, ψάχνω για το θεό!»

-  Εκεί υπήρχαν άνθρωποι πολλοί που δεν πίστευαν στο θεό. Και αναμεταξύ τους ο Τρελός ξεσήκωσε άγριο γέλιο. Απολέσθηκε, ρε; είπε ο ένας. Μήπως έχασε το δρόμο του σαν τα μικρά παιδιά; είπε ο άλλος. Μήπως κρύφτηκε κάπου; Μήπως βαρκαρίστηκε σε καράβι, και έσυρε στην ξενιτειά; Έτσι ρώταγαν και γελούσαν.

Τότες ο Τρελός πήδηξε καταμεσής στους άθεους, τους κοίταξε άγρια στα μάτια, και είπε:

Πώς ανάβει το Άγιο Φως - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ. Αγιοταφίτης: «Το Άγιο Φως ανάβει από καντήλι. Δεν λέμε την αλήθεια στους πιστούς»

Πώς ανάβει το Άγιο Φως

Το Άγιο Φως έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις για το αν πρόκειται περί θαύματος ή όχι, ωστόσο η τελετή Αφής του είναι από τις πιο σημαντικές της Χριστιανοσύνης για το Πάσχα.

Πώς ανάβει το Άγιο Φως

Γράφει ο Σωτήρης Χαραλαμπόπουλος

Τελευταία ενημέρωση: 08:16 - 15/04/2023

Λίγες ώρες πριν από την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, τα βλέμματα των πιστών κεντρίζει η Αφή του Αγίου Φωτός, που γίνεται στα Ιεροσόλυμα. Μάλιστα, πρόκειται για μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ιεροτελεστίες του Χριστιανισμού και αυτό γιατί πολλοί μιλούν για θαύμα, ενώ άλλοι δεν δέχονται αυτή την άποψη.

Η τελετή, το «θαύμα» και οι επικριτές

Περί τις 12 το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, πραγματοποιείται η Ιερή Λιτανεία, ενώ εκπρόσωποι όλων των Εκκλησιών έχουν την ευκαιρία να ασπαστούν το χέρι του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη. Έπειτα, ο Πανάγιος Τάφος αποσφραγίζεται. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων βγάζει την αρχιερατική στολή του και μένει μόνο με το λευκό στιχάριο, παίρνει στα χέρια του τους σβηστούς πυρσούς, μπαίνει στο ΙερόΚουβούκλιο, το οποίο είναι συσκοτισμένο και παραμένει στον ιερό χώρο, προσευχόμενος για 15 λεπτά.

Στην παλαιά έκδοση της ιστοσελίδας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αναφερόταν ότι «μετὰ τὸ πέρας τῆς εὐχῆς τοποθετεῖ τὸ βαμβάκιον εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον καὶ μὲ θαυμαστὸν τρόπον ἀνάβει. Μὲ αὐτὸ ἀνάβει τὰ κεριὰ καὶ ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ Ἱερὸν Κουβούκλιον».

Ωστόσο, στην νέα ανάρτηση που έγινε στις 23 Ιουνίου 2018 δεν αναφέρεται κάτι για θαύμα:

Η Αντιμετώπιση των Αγωνιστών του 1821- Το άδοξο τέλος των Ηρώων της επανάστασης του 1821 [Video]

Η εφιαλτική, προδοτική κι επαίσχυντη από τους Κυβερνώντες, Αντιμετώπιση των Αγωνιστών του 1821. Κραυγαλέες περιπτώσεις οι θανατικές καταδίκες των πατριωτών στρατηγών Θεοδώρου Κολοκοτρώνη (25 Μαΐου 1834) και Γιάννη Μακρυγιάννη (16 Μαρτίου 1853), του Νικολάου Πλαπούτα,...

Η εφιαλτική, προδοτική κι επαίσχυντη από τους Κυβερνώντες, Αντιμετώπιση των Αγωνιστών του 1821

Οι Βαυαροί, (Γερμανοί) που ήρθαν με τον Όθωνα και κυβέρνησαν την Ελλάδα απολυταρχικά επί τριάντα ολόκληρα χρόνια (1833-1862), θα περιφρονήσουν και θα αγνοήσουν και τους φτωχούς λαϊκούς αγωνιστές του ’21, που είχαν ποτίσει με ποταμούς αιμάτων το δέντρο της λευτεριάς και που τώρα ζητούσαν αποκατάσταση. Ορισμένες φορές η περιφρόνηση αυτή λαμβάνει την μορφή ωμής καταδίωξης και φυσικής εξόντωσης. Κραυγαλέες περιπτώσεις οι θανατικές καταδίκες των πατριωτών στρατηγών Θεοδώρου Κολοκοτρώνη (25 Μαΐου 1834) και Γιάννη Μακρυγιάννη (16 Μαρτίου 1853), του Νικολάου Πλαπούτα, του Βαρβάκη κλπ. «Έτσι δυσαρεστημένη και αγανακτισμένη έσβησε η τάξη των αγωνιστών με το πέρασμα του χρόνου».

Το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο βρήκε την έκφρασή του στην λογοτεχνία της εποχής. Στην ποίηση, την πεζογραφία (δηλαδή κυρίως στα Απομνημονεύματα του Αγώνα) και το θέατρο. Οι προοδευτικοί λογοτέχνες του περασμένου αιώνα διεκτραγωδούν την οικονομική εξαθλίωση των αγωνιστών, οι οποίοι, φτωχοί και ρακένδυτοι, ζητιανεύουν για να ζήσουν και μερικοί πεθαίνουν στους δρόμους από την πείνα. Και το ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι, πέρα από τις ιδεολογικές και τεχνοτροπικές διαφορές τους, τα κείμενα αυτά συνδέονται μεταξύ τους με έναν κοινό ηθικό παρονομαστή, ιδιαίτερα ισχυρό και επίμονο. Απέναντι στο ίδιο φαινόμενο η αντίδραση συγγραφέων ποικιλότατης ιδιοσυγκρασίας και παιδείας, από τον Μακρυγιάννη ως τον Αλέξανδρο Σούτσο, διαμορφώνει μιαν ενιαία στάση: πικρή απογοήτευση και επαναστατική διαμαρτυρία.

* Νικηταράς ο Τουρκοφάγος: 

Λιαντίνης - Ο ρόλος του Πατριαρχείου στην τουρκοκρατία (video)

Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον 20.000 δάσκαλοι, καθηγητές και γενικότερα εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδος… που πνευματικά ευνουχισμένοι, λουφάζουν στο λαγούμι της δειλίας τους, γνωρίζοντας οι περισσότερη τις ίδιες με τον καθηγητή Λιαντίνη αλήθειες! 

Αντί να αποτελούν τις εκλεκτότερες εθνικές εφεδρείες πολιτισμικού και πνευματικότητας, αυτοί σύσσωμοι (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) συμπεριφέρονται σαν σύγχρονοι Γενίτσαροι, πολεμώντας σε λάθος στρατόπεδο! 

Πως αντέχεται μωρέ, μορφωμένοι άνθρωποι να είστε οι νεροκουβαλητές της αιωνίως ψευδολογούσας θρησκείας; Τι γνώριζε παραπάνω ο Λιαντίνη, που δεν μπορείτε να το βρείτε και να το διαβάσετε κι εσείς; 

Να μπροστά σας είναι η ιστορία του ελληνικού έθνους της εκδοτικής Αθηνών, στην οποία σας παραπέμπει ο Λιαντίνη! Γιατί δεν τολμάτε να την ανοίξετε και να την διαβάσετε στα παιδιά; Καλά δεν ντρέπεστε… αυτό είναι σίγουρο, δεν φοβάστε όμως, ουτε την κατακραυγή της ιστορίας, ουτε την οργή των παιδιών, που σήμερα παραπληροφορείτε, βιάζοντας την ψυχή και το μέλλον τους;

Έλεος, δάσκαλοι και καθηγητές την νεώτερης Ελλάδος… που έσφαλε λοιπόν αυτός ο δύσμοιρος καθηγητής, αναπολώντας τα δεινά του Έθνους, από τον διαχρονικό πανάθλιο υψηλόβαθμο χριστιανικό κλήρο; Πότε θα ορθώσετε κι εσείς, παρόμοια φωνή απελευθερωτικής διδασκαλίας, σαν τον καθηγητή Λιαντίνη, αν όχι τώρα που το έθνος αφανίζεται;    

Μ. Καλόπουλος
..........................................................................................

Προσκλητήριο δουλείας

«Αδελφική» κατά «Πατερικής διδασκαλίας».

Ο Κοραής κατακεραυνώνει τον πατριάρχη Ιεροσολύμων.

Σχευικά: 

Αποκάλυψη - Έτσι ανάβει το Άγιο Φως [Ο αναγνώστης θα πρέπει να προσέ­ξει την ευχή ιδιαιτέρως]

Αποκάλυψη - Έτσι ανάβει το Άγιο Φως [Ο αναγνώστης θα πρέπει να προσέ­ξει την ευχή ιδιαιτέρως]

Αποκάλυψη - Έτσι ανάβει το Άγιο Φως. (α' μέρος)

   

Το βίντεο παρουσιάζει, για πρώτη φορά, τις αποδείξεις για την ύπαρξη δύο αναμμένων καντηλιών στον Πανάγιο Τάφο, πριν μπει ο Πατριάρχης για να λάβει το Άγιο Φως το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου στα Ιεροσόλυμα. Το πρώτο καντήλι τοποθετεί ο αρχαιότερος των Φυλάκων, και το δεύτερο ο Σκευοφύλακας του Ναού της Αναστάσεως. Τα δύο καντήλια ανάβουν μέσα στον Πανάγιο Τάφο από το χέρι του εκάστοτε Σκευοφύλακα, όπως αποκαλύπτει ο νυν, Αρχιεπίσκοπος Ισίδωρος. Όταν εισέρχεται ο Πατριάρχης με τις λαμπάδες του για να λάβει το Άγιο Φως, έχει μπροστά του, αποδεδειγμένα, δυο αναμμένα καντήλια. Έρευνα: Δημήτρης Αλικάκος, δημοσιογράφος - συγγραφέας του βιβλίου "Λύτρωση-Περί του Αγίου Φωτός". 

 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - "Εγώ ανάβω το Άγιο Φως" (β' μέρος)

   

Η ιστορική συνέντευξη στον δημοσιογράφο και συγγραφέας του βιβλίου/έρευνα "Λύτρωση, Περί του Αγίου Φωτός", του Σκευοφύλακα και Ηγούμενου του Παναγίου Τάφου αρχιεπισκόπου Ισίδωρου. Του ανθρώπου που αποκάλυψε, για πρώτη φορά, τον ακριβή τρόπο αφής του Αγίου Φωτός, ο οποίος ήταν άγνωστος για αιώνες. Δεν πρόκειται για πρόσωπο που κάτι άκουσε ή είδε, αλλά για τον πρωταγωνιστή της Τελετής που ομολογεί με θάρρος: - «Δεν υπάρχει θαύμα. Εγώ ανάβω το Άγιο Φως» (με αναπτήρα) Dimitris Alikakos © 0:00 Εισαγωγή 0:24 Χρονολόγηση της κανδήλας που μπαίνει μέσα στον Πανάγιο Τάφο 2:25 Πόσα χρόνια εισέρχεται η κανδήλα στον Πανάγιο Τάφο; 3:34 Βιογραφικό αρχιεπισκόπου Ισίδωρου 4:25 Πόσοι Σκευοφύλακες είναι εν ζωή; 5:45 Πώς περνάει η γνώση της Τελετής από σκευοφύλακα σε σκευοφύλακα. 7:21 Έτσι γίνεται η είσοδος της κανδήλας στον Πανάγιο Τάφο. 8:36 Τι κάνετε όταν μπαίνετε μέσα; "Δεν μπορώ να το πω μπροστά στην κάμερα" 9:40 Το ανάβετε (με αναπτήρα) ναι ή όχι; 10:00 Ανάβετε και δεύτερο κανδήλι; 10:13 Από πότε ανάβεται και το δεύτερο κανδήλι; 10:50 Το δεύτερο κανδήλι ανάβει και ως ασφαλιστική δικλίδα; 11:19 Πώς μυήθηκε στο μυστικό; 12:35 Μέχρι εκείνη τη στιγμή τι πίστευε; Γνώριζε τη "λεπτομέρεια"; 14:40 Ένας φύλακας που επιτέθηκε σε έναν Αρμένιο ιερέα που είπε την αλήθεια το έκανε από γνώση ή από άγνοια; 17:06 Το Πατριαρχείο διέγραψε τη λέξη "θαύμα" από την ιστοσελίδα του. 18:19 "Άλλο πράγμα πώς ανάβει και άλλο πώς αγιάζεται. Δεν ανάβει από θαύμα. Δεν μπορώ να πω ψέματα" 20:00 Ο Πατριάρχης έχει πάνω του πηγή φωτιάς για παν ενδεχόμενο; 20:42 Πώς νιώθετε που λέτε την αλήθεια; 22:08 Πρέπει να λέμε την αλήθεια στους πιστούς ή ψέματα; 22:31 Ένας αρχιεπίσκοπος (Θεοφάνης) που λέει την αλήθεια κινδύνεψε κάποτε. "Είναι επικίνδυνο να πεις την αλήθεια. Υπάρχει φανατισμός, άγνοια και θρησκοληψία" 23:28 Σας ευχαριστώ που αποκαλύψατε την αλήθεια. Ελπίζω να μην υπάρχει μέσα σας η λέξη φόβος. "Όχι δεν καμία περίπτωση".

---------------------------------

Συγγραφέας: Καλοκύρης Κωνσταντίνος Δ.

https://www.enoriako.info/index.php/ekklisiastika-leitourgika/alla-leitourgika-ekklisiastika-zitimata/273-2013-05-24-13-44-27

Η Ευχή του Αγίου Φωτός (Χωρίς σχόλια) 

“Πέθανε ο Θεός. Κι αυτοί που τον σκότωσαν είμαστ’ εμείς”. Ο Λιαντίνης διαβάζει Νίτσε

Ολόκληρη η ομιλία του Λιαντίνη στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού (1995). (http://www.liantinis.org​ )

   

Από το βιβλίο: ‘’Γκέμμα’’ του Δ. Λιαντίνη, η μετάφραση του Στοχασμού 125, του Friedrich Nietzsche, που υπάρχει στο βιβλίο ‘’Η χαρούμενη επιστήμη’’.  

 

Ο Τρελός:

     "Δεν έχετε ακουστά για κείνο τον Τρελό, που μέσα στο ντάλα μεσημέρι άναψε ένα φανάρι, όρμησε στη μέση την Αγορά, και άρχισε να φωνάζει:

«Ψάχνω για το θεό, ψάχνω για το θεό!»

–  Εκεί υπήρχαν άνθρωποι πολλοί που δεν πίστευαν στο θεό. Και αναμεταξύ τους ο Τρελός ξεσήκωσε άγριο γέλιο. Απολέσθηκε, ρε; είπε ο ένας. Μήπως έχασε το δρόμο του σαν τα μικρά παιδιά; είπε ο άλλος. Μήπως κρύφτηκε κάπου; Μήπως βαρκαρίστηκε σε καράβι, και έσυρε στην ξενιτειά; Έτσι ρώταγαν και γελούσαν.

Τότες ο Τρελός πήδηξε καταμεσής στους άθεους, τους κοίταξε άγρια στα μάτια, και είπε:

Αυτό είναι το κόλπο με το οποίο ανάβει το Άγιο Φως Ούτε ο Πατριάρχης δεν ισχυρίζεται πως πρόκειται για θαύμα

Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία θρησκευτική απάτη. Πληρώνουμε όμως κάθε χρόνο το «Άγιο Φως» ως κάτι το θαυματουργό που πρέπει επειγόντως να έρθει με το αεροπλάνο. (Οπότε πριν εφευρεθούν τα αεροπλάνα ο κόσμος έπαιρνε το ψεύτικο άγιο φως;)

 

Δεν είναι μυστικό ότι δεν πρόκειται για θαύμα αλλά τεχνούργημα. Ο Πατριάρχης ευλογεί το φως που που παίρνει απ' την ακοίμητη κανδήλα που είναι ήδη αναμμένη από ανθρώπινο χέρι - και αυτό δεν είναι λίγο. Ο αγιασμός των υδάτων γίνεται και είναι σημαντικός για την εκκλησία και τους πιστούς, κι ας μην εμφανίζει ο ιερέας νερά απ' το πουθενά. 

 

Άρα και το φως το οποίο αγιάζει και ευλογεί ο Πατριάρχης είναι σημαντικό και σπουδαίο από μόνο του. Γιατί πρέπει να υποκρινόμαστε όλοι ότι το φως εμφανίστηκε με θαυματουργό τρόπο (και αν τονίσουμε την απάτη «προσβάλλουμε τους πιστούς»); Και κυρίως γιατί η εκκλησία συνεχίζει, ακόμα και τώρα να υπονοεί ότι συμβαίνει κάθε χρόνο ένα θαύμα εκεί πέρα;

 

Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος δημοσίευσε ένα ηχητικό ντοκουμέντο απ' το 1965, όπου κληρικός του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων περιγράφει το κόλπο με το οποίο ανάβουν το άγιο φως :

 

 

Η αποκάλυψη της απάτης του «Αγίου Φωτός».
 (από το 1965).
Και το ξαναλέω:

Άγιον Φως – Μια ιερή και θαυμαστή απάτη

Η τελετή του Αγίου Φωτός γίνεται στις 12 η ώρα το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου και αποτελείται από τρία στάδια:

• α. Λιτανεία
• β. Την είσοδο του Πατριάρχη στον Πανάγιο Τάφο και
• γ. Τις προσευχές του Πατριάρχη για να βγει το Άγιο Φως.

Προετοιμασία του Πανάγιου Τάφου
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί πριν από την τελετή του Αγίου Φωτός γίνεται πρώτα ένας σχολαστικός έλεγχος του Παναγίου Τάφου και αμέσως μετά τον σφραγίζουν με το μελισσοκέρι που είχε ετοιμαστεί το πρωί. Ο έλεγχος γίνεται για να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε μέσα στον Πανάγιο Τάφο το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει φωτιά. Αφού σφραγιστεί ο Πανάγιος Τάφος με το μελισσοκέρι οι αρχές τοποθετούν πάνω στο κερί τις σφραγίδες τους.

 

Μεγάλο ενδιαφέρον για τον έλεγχο δείχνουν και τα άλλα δόγματα τα οποία έχουν από παλιά αποκτήσει δικαιώματα στον Πανάγιο Τάφο. Το ενδιαφέρον αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αν τύχει κάποια χρονιά να μη βγάλει το Άγιο Φως ο Ορθόδοξος Πατριάρχης τότε θα αναλάβουν το προβάδισμα της τελετής του Αγίου Φωτός άλλοι.

 

Ο έλεγχος αρχίζει στις 10 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και τελειώνει στις 11. Όσο γίνεται ο έλεγχος, Ορθόδοξοι Άραβες νέοι διαδηλώνουν μέσα στον Ιερό Ναό υπέρ των ορθοδόξων δικαιωμάτων. Πρέπει να σημειωθεί ότι τον έλεγχο του Παναγίου Τάφου παρακολουθούν εκπρόσωποι των Αρμενίων και άλλων δογμάτων.

 

«Βικιπαίδεια»

Η ιστορία του «θαύματος» . . .

Φ.Νίτσε: Ο θεός πέθανε - Στοχασμός 125. Μετάφραση από το βιβλίο ‘’Γκέμμα’’ του Δημήτρη Λιαντίνη και Video.

Ο Νίτσε λέγοντας στο “Τάδε έφη Ζαρατούστρας” πως ο θεός πέθανε εννοούσε τον εξωκόσμιο ιουδαιο-χριστιανικό θεό στον οποίο υποτάχθηκε η Δύση μέσα από τα εξουσιαστικά συμφέροντα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας , δυτικής και ανατολικής.

Ο θεός πέθανε σημαίνει για τον γερμανό φιλόσοφο την απόφαση του ανθρώπου της δύσης να απαλλαχθεί από μια σύμβαση να απελευθερωθεί από ένα φάντασμα που η εξουσία του επέβαλε να το πιστεύει ως αληθινό.

Η απαλλαγή από αυτό το φάντασμα είναι η πρώτη πράξη απελευθέρωσης του πνεύματος και της ψυχής από το μη ον, δηλαδή τον εξωκόσμιο θεό των εβραίων που πέρασε στον χριστιανισμό.

Όμως η απόρριψη του μη όντος , του ανύπαρκτου θεού των εβραίων ανοίγει το δρόμο της επιστροφής στο ον, δηλαδή στην πραγματικότητα που περιβάλλει την ανθρώπινη ύπαρξη και που δεν είναι άλλη από την φύση.

Ο θάνατος του θεού εγκαινιάζει μια επιστροφή στην φύση απαλλαγμένη από την εξουσιαστική ψευδαίσθηση και την υποχρέωση της συνείδησης να απολογείται στην εξουσία της κρατικής θρησκείας.

Ο θάνατος του θεού σημαίνει την επανέναρξη της αναζήτησης του πραγματικού και την εδραίωση μιας νέας θεολογίας που θα εδράζεται στην κοσμολογία και εν γένει στην νοητική έρευνα της φύσης.

Ο Νίτσε με αυτή την ρήση ξαναφέρνει στο σύγχρονο κόσμο τον προβληματισμό της προσωκρατικής φιλοσοφίας αλλά και δυναμιτίζει τα “μεταφυσικά” θεμέλια της παπαδοκρατούμενης εξουσίας.

Η νιτσεϊκή φιλοσοφία είναι μια επαναστατική φιλοσοφία απελευθερωτική και αντιεξουσιαστική.

Κανένας δεν μπορεί να επισείει το φόβητρο του θεού γιατί γνωρίζουμε πια πως αυτός ο θεός ήταν και είναι ένα τίποτα , μια εξουσιαστική επινόηση.

Λουκάς Σταύρου

--------------------------------------------------------------------------------------

 Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

  Το Τάδε έφη Ζαρατούστρας ή Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα (γερμ. Also sprach Zarathustra) είναι έργο του Γερμανού φιλόσοφου Νίτσε που θεωρείται ως το σημαντικότερο έργο του. Εκδόθηκε σε τέσσερα μέρη, από το 1883 ως στο 1885.

  

 Σύμφωνα με τον Ζαρατούστρα, όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι ενώπιον του θεού. Όταν όμως ο θεός απέθανε, η ισότητα απωλέσθηκε και αυτή, και έτσι οι άνθρωποι έγιναν έρμαιο του όχλου. Στο σημείο αυτό βρίσκεται η ευκαιρία της γέννησης του Υπεράνθρωπου.

Σύμφωνα πάντα με τον Ζαρατούστρα, ο άνθρωπος που εκπληρώνει χρέη γέφυρας με κατάληξη στον Υπεράνθρωπο, πρέπει να αυτοϋπερνικηθεί για να παραχωρήσει την θέση του στον Υπεράνθρωπο. 

Τα χαρακτηριστικά του Υπεράνθρωπου είναι :

Μια Ωδή στις γυναίκες (Θρησκευτικός μισογυνισμός και πατριαρχική εξουσία. Ένα διαχρονικό έγκλημα σε βάρος της ανθρωπότητας)

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

8 Μάρτη 2020. Ωδή στις Γυναίκες, ‘στο μισό του ουρανού’, σε όλα ‘τα κορίτσια της βροχής’ του πλανήτη που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την κοινωνική ισότητα και τη λευτεριά, για έναν καλύτερο κόσμο.

 

Υπάρχει η απόλυτα εσφαλμένη αντίληψη ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα, με αποτέλεσμα πολλοί αμόρφωτοι, ημιμαθείς και κομπλεξικοί άνδρες να αντιμετωπίζουν τη γυναίκα με περιφρόνηση, με υπεροψία και με εχθρότητα. Εχθρότητα που φτάνει ακόμα και μέχρι τον ατομικό ή και τον ομαδικό βιασμό και τη θανάτωση γυναικών. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση, αλλά με την φύση της εκάστοτε θρησκείας και εξουσίας. Όλες οι θρησκείες θεωρούν τη γυναίκα κατώτερη από τον άνδρα. Κάποιες μάλιστα την θεωρούν ‘σκουλήκι και όργανο του σατανά’. Όσο θα υπάρχουν τέτοιες θρησκείες του μίσους και εκμεταλλευτικές εξουσίες, αλλά και όσο θα υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που άκριτα λατρεύουν θεούς και ιερατεία τέτοιων θρησκειών οι γυναίκες θα αντιμετωπίζονται πάντα ως κατώτερες των ανδρών και η ανθρώπινη δυστυχία θα διαιωνίζεται προς δόξα και για τα συμφέροντα των σκοταδιστικών και εξουσιαστικών ιερατείων. Αυτό το κείμενο, απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο μου «Θεός και κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας», (εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ), αποσκοπεί στο να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για την απελευθέρωση ανδρών και γυναικών από τέτοιες νοσηρές αντιλήψεις, προϋπόθεση αναγκαία για την κοινωνική απελευθέρωση και την κοινωνική ισότητα. Ας δούμε σε συντομία την αρχή και την αιτία αυτού του παραλογισμού, που εμποδίζει την ομαλή πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού, που παράγει και αναπαράγει την τρέχουσα καπιταλιστική βαρβαρότητα.

 

Μητριαρχία και ισοκατανομή

 

Η πλαστουργός Μάνα Γη και πιο συγκεκριμένα η Μάνα Βιόσφαιρα, ανάθεσε στη γυναίκα την επίπονη και δύσκολη αποστολή να γεννά, να τρέφει, να μεγαλώνει, να αγαπά, να εκπαιδεύει παιδιά, να προστατεύει και να κάνει ευτυχισμένα τα άτομα που την περιβάλλουν και να φέρει σε πέρας όλες τις ευθύνες λειτουργίας του κοινόβιου καταυλισμού που εξασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους και την πρόοδο όλων των μελών του, αφήνοντας στον άντρα το συμπληρωματικό ρόλο του σποριά και την επικίνδυνη αποστολή του κυνηγού και προμηθευτή τροφής. Για εκατομμύρια χρόνια η ανθρωπότητα πορεύτηκε[1] με τις γυναίκες στο τιμόνι του κοινόβιου στη μορφή των κοινωνιών ισοκατανομής και γι αυτό το ανθρώπινο είδος κατάφερε να ξεχωρίσει από τα άλλα ζώα, να σηκωθεί στα δυό πόδια, να αναπτύξει τη γλώσσα, να καλλιεργήσει τη σκέψη, τη φαντασία, το νου και να επιβιώσει χάρη στην ενότητα, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη στη βάση της κοινωνικής ισότητας.

Έτσι μπόρεσε το ανθρώπινο είδος να αποκτήσει εμπειρίες, γνώση και δεξιότητες που το οδήγησαν στην παραγωγή της τροφής του μέσω της καλλιέργειας της γης και της εξημέρωσης-εκτροφής ζώων, πράγματα που το οδήγησαν στον περιορισμό του κυνηγιού και στην μόνιμη εγκατάσταση, που έκαναν τη ζωή σχετικά καλύτερη, διαρκέστερη και τον πληθυσμό μεγαλύτερο.

Σε όλη αυτή την κρίσιμη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που πρέπει να κράτησε κάμποσα εκατομμύρια χρόνια, οι άνθρωποι είχαν λόγω άγνοιας. ...

Ιπποκράτης: Πατέρας Της Ιατρικής

                     

         

Βιογραφικό

     Ο Ιπποκράτης ήταν αρχαίος Έλληνας ιατρός κι έζησε στην Ελλάδα κατά το χρυσούν αιώνα του Περικλή.  Αιώνας έντονου διανοητικού προβληματισμού που ανέδειξε μεγάλους άνδρες, όπως ήταν ο Σοφοκλής, ο Σωκράτης κι ο Θουκυδίδης. Τον 5ο αι. π.Χ., λοιπόν, γεννήθηκε ο ορθολογισμός αλλά κι ο ουμανισμός, με τη προϋπόθεση να δώσουμε στον όρο αυτό την ευρεία έννοια της σκέψης του ανθρώπου για τον εαυτό του. Μαθήτευσε κοντά σε σοφιστές, φιλοσόφους, ίδρυσε τη σχολή του την εποχή που σ’ όλη τη χώρα άκμαζαν τα Ασκληπιεία στα οποία κύρια θεραπεία αποτελούσε ο εξαγνισμός του σώματος και της ψυχής, εφόσον η ασθένεια θεωρούνταν θεόσταλτη. Ήταν αυτός που έφερε την επανάσταση διδάσκοντας την ορθολογική σκέψη στην αντιμετώπιση των ασθενειών, χρησιμοποίησε πρώτος στην Ιατρική το πείραμα, ανάγοντάς την από εμπειρική τέχνη σε επιστήμη. Τα αίτια είναι λογικά κι απαιτούνε λογικά θεραπευτικά μέσα υποστήριζε, δεν υπάρχει το στοιχείο της θεϊκής παρέμβασης. Αποθεοποίησε την ιατρική και τη διαχώρισε από τη φιλοσοφία. Ήρθε για πρώτη φορά ανατριχιαστικά κοντά στον άνθρωπο. Καταρρέουν τα πάντα, φιλοσοφικές θεωρίες κι ιδέες.
     Ήταν ο 1ος που ταξινόμησε συστηματικά την ιατρική κι επιχείρησε μια μεθοδευμένη θεραπεία των νοσημάτων. Έκανε προσιτές τις ιατρικές γνώσεις και σε μαθητές πέραν της οικογένειας των Ασκληπιαδών, κάτι καινοτόμο για την εποχή του αφού τότε επικρατούσε η παράδοση που ήθελε τη μετάδοσή της μόνο μέσα στους κόλπους της οικογένειας των Ασκληπιαδών, από πατέρα σε γιο. Ήτανε δημιουργός του περίφημου Όρκου της Ιατρικής, έν εξαιρετικό κείμενο που εισάγει και τις δεοντολογικοηθικές αρχές της ιατρικής κι εκφωνείται και σήμερα από τους μελλοντικούς γιατρούς.

     Θεωρείται από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της ιατρικής. Αναφέρεται ως πατέρας της σύγχρονης ιατρικής σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο πεδίο της ιατρικής επιστήμης ως ο ιδρυτής της Ιπποκρατικής Ιατρικής Σχολής. Είναι θεμελιωτής της ορθολογικής ιατρικής που κατόρθωσε να την απαλλάξει από τα μεταφυσικά στοιχεία, τις προλήψεις, τις προκαταλήψεις, τις δαιμονολογίες και τις δεισιδαιμονίες της εποχής. Πέτυχε το αρμονικό συνταίριασμα της ανθρωποκεντρικής επιστήμης με την ιατρική τέχνη και το φιλοσοφικό στοχασμό, ταυτίζοντας την επαγγελματική της άσκηση με τις ηθικοδεοντολογικές αρχές και τις ουμανιστικές αξίες. Το πρωτοποριακό και σε σημαντικό βαθμό προβλεπτικό του έργο επηρέασε τις περισσότερες σύγχρονες ιατροβιολογικές ειδικότητες του δυτικού κόσμου που επάξια τον ονόμασε θεμελιωτή και στυλοβάτη της Ιατρικής Επιστήμης. Ειδικότερα, πιστώνεται με τη προώθηση σε μεγάλο βαθμό της συστηματικής μελέτης και της κλινικής ιατρικής, συνοψίζοντας την ιατρική γνώση και συνταγογραφώντας πρακτικές συμβουλές για ιατρούς μέσω της Ιπποκρατικής Συλλογής (Corpus Hippocraticum) κι άλλων έργων.

Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε - Friedrich Wilhelm Nietzsche: «Ο Θεός είναι νεκρός!» [διαβάζει ο Δημήτρης Λιαντίνης] - Video

Ο Τρελός: Δεν έχετε ακουστά για κείνο τον Τρελό, που μέσα στο ντάλα μεσημέρι άναψε ένα φανάρι, όρμησε στη μέση την Αγορά, και άρχισε να φωνάζει: 

«Ψάχνω για το θεό, ψάχνω για το θεό!»

-  Εκεί υπήρχαν άνθρωποι πολλοί που δεν πίστευαν στο θεό. Και αναμεταξύ τους ο Τρελός ξεσήκωσε άγριο γέλιο. 

Απολέσθηκε, ρε; είπε ο ένας. 

Μήπως έχασε το δρόμο του σαν τα μικρά παιδιά; είπε ο άλλος. 

Μήπως κρύφτηκε κάπου; Μήπως βαρκαρίστηκε σε καράβι, και έσυρε στην ξενιτειά; 

Έτσι ρώταγαν και γελούσαν.

Τότες ο Τρελός πήδηξε καταμεσής στους άθεους, τους κοίταξε άγρια στα μάτια, και είπε:

«Ρωτάτε πού πήγε ο θεός; Εγώ θα σας πώ. Τον σκοτώσαμε! 

Εσείς κι εγώ τον σκοτώσαμε. Όλοι εμείς είμαστε οι φονιάδες του...

Περιφρονούσε τη συστηματική σκέψη. Ύφος ειρωνικό, αφαιρετικό, απλοϊκό, με έναν τρόπο ανεπανάληπτο, έτσι, που τα βιβλία του σήμαιναν αυτά, που ήθελαν οι αναγνώστες να σημαίνουν. 

Βασίλης Σπηλιωτόπουλος

Στα 1882 ο κόσμος αιφνιδιάζεται: «Ο Θεός είναι νεκρός», διαλαλεί ο Νίτσε: 

«Δεν έχετε ακούσει για ‘κείνον τον τρελό, που άναψε ένα φανάρι στις λαμπρές ώρες του πρωινού, έτρεξε στην αγορά φωνάζοντας "Αναζητώ το Θεό!"… πολλοί που δεν πίστευαν στο Θεό, στέκονταν γύρω εκείνη τη στιγμή…

-Έχει χαθεί; ρώτησε ένας… κρύβεται; φοβάται; – …φώναζαν και γέλαγαν. 

Ο τρελός: «Πού είναι ο Θεός; …Θα σας πω. Τον έχουμε σκοτώσει – εσείς κι εγώ! Όλοι είμαστε οι δολοφόνοι του!… Πώς το κάναμε αυτό; …Προς τα πού κινούμαστε; Μακριά από όλους τους ήλιους; …Δεν ακούμε τίποτα εκτός από το θόρυβο των νεκροθαφτών… θάβουν το Θεό; Δεν μυρίζουμε τίποτα… μόνο τη θεία αποσύνθεση; 

Ο Θεός είναι νεκρός!… παραμένει νεκρός!… τον έχουμε σκοτώσει! Πώς θα παρηγορηθούμε, οι δολοφόνοι όλων των δολοφόνων; Ό,τι ήταν ιερότερο και τρανότερο στον κόσμο πέθανε ματωμένο από τα μαχαίρια μας. Ποιος θα σκουπίσει αυτό το αίμα από πάνω μας; …Δεν είναι το μεγαλείο αυτής της πράξης πολύ μεγάλο για μας; Δεν πρέπει εμείς οι ίδιοι να γίνουμε Θεοί, ώστε να φανούμε αντάξιοι;». 

Ιδού: Ολοζώντανο πνεύμα κορύφωσης ∙ άνθρωπος, που ξιφούλκησε με την παράδοση του γερμανικού πνεύματος αναποδογυρίζοντας ορίζοντα και παραδοχές. 

Λόγος αφοριστικός, λυρικός, συχνά ποιητικός ∙ Άλλωστε οι αληθινοί φιλόσοφοι και ποιητές… “Ridendo dicere severum” – «Γελώντας λέγονται τα σοβαρά». 

  

Να η πιο κομψή, η πιο πολύτιμη «φλυαρία». Χορευτική απεικόνιση της ζωής στην πιο κυριολεκτική μορφή, όχι με τρόπο στάσιμο, αλλά διαρκώς αλλιώτικο ∙ όχι στο «πιάτο», μα σε εικόνες – ζωγραφιές, προσβλητικές, μοναχικές, κατακόρυφες, συχνά ακατανόητες ∙ φαρδιά-πλατιά αλληγορικές. 

Αποφθέγματα συνοπτικά. Μαστιγώνουν την ύπαρξη με την πιο βαθιά ουλή: «Φιλελευθερισμός: με άλλα λόγια, αγελαία αποκτήνωση», «Όταν χαιρετώ έναν θρησκομανή, αισθάνομαι την ανάγκη να πλύνω τα χέρια μου», «Η κουλτούρα και το κράτος είναι ανταγωνιστές: το ένα ζει εις βάρος του άλλου, το ένα ανθεί εις βάρος του άλλου». 

Ανάγνωση και γραφή έπρεπε να είναι πράξεις αυτοδημιουργίας:

Πανδημία πανικού ίσον αποδημία της λογικής | Του Κλεάνθη Γρίβα

Κλεάνθης Γρίβας

24-03-2020

Για πρώτη φορά στη διάρκεια της γνωστής Ιστορίας, η ύπαρξη ενός μεταδοτικού νοσήματος προβάλλεται ως λόγος απονέκρωσης της ζωής ολόκληρων κοινωνιών, παρά το γεγονός ότι η θνησιμότητά του υπολείπεται κατά πολύ της θνησιμότητας της γρίπης που μας επισκέπτεται σταθερά κάθε χρόνο. 

 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: ΗΜΕΡΕΣ 1938

1. ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

2. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΡΩΝOΪΟΣ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

3. Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΗ: ΤΟ ΝΕΟ «ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ»

4. FOREIGN AFFAIRS: ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ 

5. Ο ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ

• ΣΗΜΕΙΟ ΑΦΕΤΗΡΙΑΣ: O Δείκτης Θανάτων     

• ΕΛΛΑΔΑ: Δείκτης Θανάτων 9,3 

• ΙΤΑΛΙΑ: Δείκτης Θανάτων  10,3

6. ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ;

7. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: «ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ; 

ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ

1. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΟΙ: Τί μας λέει η Βιολογία 

2. ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΟΣΟΓΟΝΩΝ ΙΩΝ

3. ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗΣ και ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ 

4. ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΟΣΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ 

5. Η ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΏΝ» ΜΕΛΕΤΩΝ (Dr. John Ioannidis)

6. ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ: ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: ΗΜΕΡΕΣ 1938

Βιέννη, 15 Μαρτίου 1938: Διακόσιες πενήντα χιλιάδες παραληρούντων Αυστριακών συνωθούμενοι στην πλατεία του δημαρχείου, ζητωκραυγάζουν εκστατικοί έναν μυστακοφόρο παρανοϊκό που μόλις είχε «καταλάβει» τη χώρα τους, που τους υπόσχεται ότι θα την καταστήσει «παράδεισο». Για να την μετατρέψει σε κόλαση και ερείπια, επτά χρόνια αργότερα.

Όπως έχει καταδειχθεί κατ’ επανάληψη από την Ιστορία, σε συνθήκες κρίσης, οι άνθρωποι ως μόρια μάζας (σ’ αντίθεση με τους ανθρώπους ως άτομα) συσπειρώνονται πάντοτε πίσω από κάποιον αδίστακτο και ανενδοίαστο δημαγωγό που τους υπόσχεται «σωτηρία», για να τους οδηγήσει, τελικά, στην κόλαση.

Κι η επίγνωση αυτού του ιστορικού διδάγματος αποτελεί το έναυσμα των προβληματισμών που αναπτύσσω παρακάτω. Και τις διατυπώνω, έχοντας με πλήρη συνείδηση ότι «μιλώ μόνο εξ’ ονόματός μου, δίνοντας στον εαυτό μου το δικαίωμα της κριτικής και των προτάσεων» (Κ. Καστοριάδης), και ότι μιλάω έτσι, γιατί είμαι αυτό που είμαι και δεν μπορώ παρά να είμαι αυτό που είμαι.

1. ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ...