του Κώστα Λαπαβίτσα
Η νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών είναι οικονομικό έγκλημα, το οποίο συντελέστηκε με τέτοια ανικανότητα και κυνισμό που έχει αφήσει άναυδους ακόμη και αυτούς που περίμεναν τα χειρότερα. Αν έχει απομείνει ίχνος λογικής στη χώρα, θα πρέπει να υπάρξει απόδοση ευθυνών σε όσους χειρίστηκαν την υπόθεση.
Το σχέδιο ήταν να εξασφαλίσουν οι τράπεζες ιδιωτικά κεφάλαια ύψους τουλάχιστον 4,4 δις. Το υπόλοιπο, μέχρι και 10 δις, θα συμπληρωνόταν από το ΤΧΣ με τα νέα δάνεια του τρίτου μνημονίου. Οι τράπεζες δήλωσαν ότι θα έβρισκαν τα ιδιωτικά κεφάλαια κυρίως με ανταλλαγή ομολογιακών τίτλων και έκδοση νέων μετοχών. Η Εθνική ανακοίνωσε επίσης την πώληση της τουρκικής θυγατρικής της, Finansbank, δηλαδή του πιο κερδοφόρου κομματιού της. Με το σχέδιο αυτό θα διασφαλιζόταν ο «ιδιωτικός» χαρακτήρας των τραπεζών και θα περιοριζόταν ο νέος δανεισμός από το κράτος.
Αυτοί ήταν οι υπολογισμοί των εγκεφάλων της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών. Το αποτέλεσμα αποδείχθηκε πέραν κάθε φαντασίας, για δύο λόγους:
Μια φορά κι έναν καιρό, «όταν δημιουργήθηκε η Αγγλία», τότε που οι Ρωμαίοι είχαν ήδη αποχωρήσει και οι Σάξονες εδραίωναν βίαια την εξουσία τους στο νησί, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι απορούσε. Και γι' αυτό κουβέντιαζε. «Είναι παράξενος ο τρόπος που οι πάντες ξεχνούν ανθρώπους και πράγματα, ακόμη και της προηγούμενης ημέρας. Σαν να έχει πέσει πάνω μας μια αρρώστια» έλεγε η Μπέατρις στον σύζυγό της, τον Αξλ. Το πρόβλημα ήταν «η ομίχλη της λησμονιάς» που είχε σκεπάσει τον τόπο τους, φαινόμενο για το οποίο ευθυνόταν, έλεγαν πολλοί, το στόμα της δράκαινας Κουερίγκ. Το ενδιαφέρον, βέβαια, στην όλη ιστορία δεν είναι η δράκαινα (και τα λοιπά δαιμόνια) αλλά το πού εμφανίζεται αυτή: στο νέο, έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημα του Καζούο Ισιγκούρο υπό τον τίτλο «Ο θαμμένος γίγαντας», το οποίο εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2015 και κυκλοφόρησε προσφάτως και στην Ελλάδα. Οπως όμως εξήγησε ο ίδιος από το σπίτι του στο Λονδίνο, σε μια αποκλειστική τηλεφωνική συνομιλία με «Το Βήμα», στο βιβλίο του «οι δράκοι υπάρχουν με την ίδια φυσικότητα που υπήρχαν τότε και τα άλλα ζωντανά, δεν προκαλούν άλλωστε καμία έκπληξη όταν εμφανίζονται» και ο βασικός λόγος είναι ότι «ήθελα εξ αρχής να δημιουργήσω στους αναγνώστες την ατμόσφαιρα ενός μύθου, να τους προσανατολίσω ότι δεν πρόκειται να διαβάσουν κάτι που σχετίζεται με μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο ή σύγκρουση». Ο ιαπωνικής καταγωγής συγγραφέας, γεννημένος στο Ναγκασάκι το 1954 αλλά μεγαλωμένος και σπουδαγμένος στη Μεγάλη Βρετανία, ανήκει στους μεγάλους στυλίστες της σύγχρονης αγγλόφωνης λογοτεχνίας. Ο Καζούο Ισιγκούρο, βραβευμένος με Booker το 1989 για «Τ' απομεινάρια μιας μέρας», είχε μόλις επιστρέψει με τη σύζυγό του από το Παρίσι. «Από το τέλος Φεβρουαρίου ταξιδεύουμε συνεχώς», στις ΗΠΑ, στον Καναδά, όπου ...
