του Σωτήρη Γλυκοφρύδη
1. Η μάχη του Μαραθώνα έγινε δυο
μέρες μετά την πανσέληνο του Σεπτέμβρη και όχι του Αυγούστου όπως διετείνονται
πολλοί για να δικαιολογήσουν τους Σπαρτιάτες που πήγαν καθυστερημένοι ¨υποτίθεται¨
λόγω των Καρνείων. Ο Ηρόδοτος όμως αναφέρει ότι την πανσέληνο προφασίστηκαν. Μα
και τα Κάρνεια να γιόρταζαν οι Σπαρτιάτες, αν χρειαζόταν πολεμούσαν, όπως θα
προκύψει αργότερα με τους Θηβαίους. Ο πραγματικός λόγος της Σπαρτιατικής αποχής
είναι διότι δεν είχαν στρατιωτική ηγεσία καθότι η δελφοκρατούμενη γερουσία δεν
επέτρεπε να λάβουν μέρος. Τον ένα βασιλιά, τον Κλεομένη, τον είχαν δέσμιο ως
αντάρτη σε αυτό, τον άλλο βασιλιά, τον Λεωτυχίδα δεν τον εμπιστευόντουσαν ως
φιλικά προσκείμενο στον πρώτο.
2. Η Σπάρτη αυτή την εποχή
αντιμετώπιζε τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση της ιστορίας της. Ο Κλεομένης και οι περί
αυτού στρατιωτικοί ήθελαν εμπλοκή, η δελφοκρατούμενη γερουσία αποχή και
ουδετερότητα έναντι της διαφοράς των Αθηναίων και των χρυσοφόρων Μήδων.
3. Ο βασιλιάς Κλεομένης, μια
λοιδορημένη προσωπικότητα από Αθηναίους δημοκράτες και Σπαρτιάτες ολιγαρχικούς,
προκύπτει ο Σωτήρας της Ελλάδος. Στην αρχή της βασιλείας του δίνει στην Αθήνα
το Σίγειο της Τρωάδας, την ενδυναμώνει προσθέτοντας στο άρμα της τις Πλαταιές
και της παραχωρεί τη νήσο Σαλαμίνα παίρνοντάς την από τους Δωριείς Μεγαρείς. Προς το τέλος της ζωής του μπλοκάρει και τη
φιλοπερσική στάση της Αίγινας, παίρνοντας ομήρους, τους οποίους, μη
εμπιστευόμενος τη Σπάρτη (να προσεχθεί ιδιαίτερα αυτό) τους παραδίδει στους
εχθρούς τους, Αθηναίους, παρά το γεγονός ότι και αυτοί είναι Δωριείς και
σύμμαχοι των Λακεδαιμονίων.
Ξαναγράφεται, ο Κλεομένης
προκύπτει ο Σωτήρας της Ελλάδος. Πρόκειται περί μιας ...